ระลึกถึงธรรมเพื่อย้ำเตือนตน

…ระลึกถึงธรรมเพื่อย้ำเตือนตน…

… สำหรับความตายนั้น มันเป็นสิ่งที่เที่ยงแท้แน่นอน ที่ทุกคนเกิดมาแล้วย่อมมีชีวิตที่ดับสูญ แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับวันและเวลา มนุษย์ไม่ควรอาลัยอาวรณ์ในเรื่องของความตาย แต่สิ่งที่ควรคำนึงถึงก็คือ คุณงามความดีในชีวิตหนึ่งที่เกิดมาเราทำคุณงามความดีอะไรไว้บ้าง เมื่อตายไปเรามีอะไรติดตัวไปบ้าง การที่มนุษย์ฆ่าฟันกันก็เนื่องจากความโลภโมโทสันเป็นเหตุ ชีวิตนั้น ๆ จึงสั้นลงไม่ได้ทำคุณงามความดีหรือทำก็แต่น้อยเมื่อตายไปไม่มีอะไรที่เป็นความดีเด่นชัดไว้ให้ลูกหลาน จึงขอให้พึงระลึกว่าในเมื่อสังขารไม่เที่ยงแล้วสิ่งที่เที่ยงแท้แน่นอนคือ ความดี…

…สาระธรรมคำกวีที่วัดลาดเค้า…

…ทบทวน ในข้อธรรม
เพื่อเตือนย้ำ จิตสำนึก
ควบคุม ความรู้สึก
มีสติ ควบคุมกาย

…รู้ตัว อยู่ทั่วพร้อม
จิตนำน้อม สู่จุดหมาย
ตั้งจิต ไว้ในกาย
ไม่ส่งออก ควบคุมตน

…ตามดู ตามรู้เห็น
สิ่งที่เป็น เหตุและผล
เข้าใจ ในจิตตน
สิ่งที่คิด กิจที่ทำ

…ทำตน ตามหน้าที่
ทำให้ดี เพื่อชี้นำ
สิ่งชอบ ประกอบกรรม
ทำให้เห็น เป็นให้ดู

…ตามดู ตามรู้จิต
สิ่งที่คิด นั้นต้องรู้
เอาธรรม นั้นเป็นครู
ชี้ทางจิต ให้คิดตาม

…ทำงาน ทุกชนิด
ดูความคิด จิตเฝ้าถาม
ตามดู รู้ทุกยาม
รู้ทั่วพร้อม ทั้งกายใจ

…กล่าวธรรม ตามหน้าที่
เพียงเท่านี้ กระทำไป
ความสุข เกิดที่ใจ
ทำหน้าที่ ให้สมบูรณ์

…เมื่อจิต ไม่ยึดติด
ในความคิด ให้เสียศูนย์
กุศล ก็เพิ่มพูน
เพราะจิตว่าง ห่างอัตตา

…จิตว่าง ห่างกิเลส
จึงเป็นเหตุ เกิดปัญญา
เข้าถึง ตถตา
เห็นความเป็น เช่นนั้นเอง…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๒ มิถุนายน ๒๕๖๕…