ใคร่ครวญทบทวนธรรมและคำกวี

…ใคร่ครวญทบทวนธรรมและคำกวี…

…” อยู่คนเดียวให้ระวังจิต อยู่กับมิตรให้ระวังวาจา” เป็นสิ่งที่ควรพึงสังวรและควรนำไปปฏิบัติตาม เพื่อความอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข เพราะความเหนื่อย ความหิวความร้อน ทุกขเวทนาทางกายและผัสสะที่มากระทบนั้นทำให้กิเลสที่ซ่อนอยู่ในจิตของเราผุดขึ้นมาได้ง่าย ถ้าเราเผลอสติระลึกรู้ไม่ทัน

…ทำให้ระลึกถึงอานิสงส์ของการเดินธุดงค์ การเดินธุดงค์นั้นเป็นการฝึกสติ ฝึกความอดทน ฝึกการควบคุมอารมณ์ ที่ดีมาก เพราะในเวลาที่เราเดินธุดงค์นั้น ต้องแบกสัมภาระอยู่บนบ่า มีความเหนื่อยและเมื่อยล้าจากอากาศที่ร้อน สัมภาระที่หนักความหิวกระหาย ที่เกิดขึ้นในระหว่างการเดินธุดงค์ ความเห็นแก่ตัวจะเกิดขึ้นความขี้เกียจ ความมักง่ายก็จะตามมาอัตตาความเอาแต่ใจตนเองเพิ่มขึ้นซึ่งถ้าไม่ควบคุมอารมณ์ความรู้สึกให้ดีแล้ว กิเลสทั้งหลายก็จะแสดงออกมา ทั้งทางกายและทางวาจาซึ่งจะก่อให้เกิดเป็นอกุศลกรรมขึ้นได้

…การฝึกจิตให้มีสติระลึกรู้และให้มีสัมปชัญญะความรู้ตัวทั่วพร้อมนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญที่ควรปฏิบัติ…

…สาระกวีธรรมยามค่ำคืน…

๐ ล่องลอย ในกระแส
ความผันแปร ของสังคม
เป็นอยู่ มานานนม
แสวงหา สัจธรรม

๐ ยึดถือ สิ่งไร้ค่า
มาบูชา ช่างน่าขำ
เวียนว่าย สร้างเวรกรรม
เพราะหลงผิด อวิชชา

๐ วันหนึ่ง ฉันจึงพบ
ความสงบ ไร้ตัณหา
แสงธรรม ช่วยนำพา
ทำให้ฉัน นั้นเข้าใจ

๐ โลกนี้ ไม่เที่ยงแท้
เกิดเจ็บแก่ แล้วตายไป
สุดท้าย ได้อะไร
เหลือแต่กรรม ที่ทำมา

๐ คำสอน องค์พุทธะ
มีสาระ ควรศึกษา
ฝึกฝน ภาวนา
คือเส้นทาง สัจธรรม…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๑๑ มิถุนายน ๒๕๖๕…