…รำพึงธรรมและคำกวีในยามรุ่งอรุณ…
…การสร้างเหตุและปัจจัยที่ดีในวันนี้เป็นการชี้หนทางในอนาคตของตนเป็นเหตุและผลที่จะส่งผลในอนาคตเป็นการกำหนดอนาคตหนทางที่จะไปโลกและธรรมนั้นต้องเดินควบคู่กันไปเพื่อให้โลกนี้มีคุณธรรม
…โดยการเริ่มกระทำที่จิตใจของเราเป็นเริ่มแรก จัดระเบียบให้แก่ชีวิตของตนเองเสียก่อน ก่อนที่จะไปเรียกร้องจัดระเบียบให้แก่สังคม เริ่มต้นที่ความคิดเริ่มที่จิตของเราเอง…
๐ อดีต คือบทเรียน
นำมาเขียน เพื่อเล่าขาน
บอกเล่า ถึงตำนาน
ของเรื่องราว ที่ผ่านมา
๐ ผ่านร้อน และผ่านหนาว
หลายเรื่องราว มาหนักหนา
ผ่านกาล ผ่านเวลา
นำมาเล่า สู่กันฟัง
๐ เมื่อคิด และใคร่ครวญ
ได้ทบทวน ถึงความหลัง
เคยผิด เคยพลาดพลั้ง
เคยสูญสิ้น ซึ่งศรัทธา
๐ เคยเขียน บทกวี
ในยุคที่ แสวงหา
บอกเล่า เรื่องผ่านมา
ให้ได่เห็น เป็นเช่นไร….
๐ เสียศูนย์ หรือฉัน สูญเสีย
ฉันเหนื่อย ฉันเพลีย ไฉน
ฉันพ่าย ฉันแพ้ หรือไร
หวังไว้ ไม่สม ซมซาน
๐ หวังคิด จะสร้าง โลกใหม่
ด้วยใจ ฮึกเหิม ห้าวหาญ
มุ่งมั่น มากด้วย อุดมการณ์
สร้างงาน ด้วยแรง ศรัทธา
๐ ชุมนุม เรียกร้อง ต่อสู้
เคียงคู่ ผู้มี ปัญหา
กรรมกร ชาวไร่ ชาวนา
ร้องหา ซึ่งความ เป็นธรรม
๐ ความคิด และจิต อาสา
นำมา ซึ่งความ ชอกช้ำ
ก้าวเดิน สู่ความ มืดดำ
ถลำ เข้าสู่ วังวน
๐ การเมือง คือเรื่อง ตัณหา
อัตตา นั้นคือ เหตุผล
แอบอ้าง ว่าเพื่อ ประชาชน
แต่ตน ได้ผล ตอบแทน
๐ การเมือง ไม่มี มิตรแท้
ผันแปร ไม่เป็น ปึกแผ่น
มุ่งหวัง เพียงสิ่ง ตอบแทน
ทั่วแดน ต่างรู้ กันดี….
๐ นี่คือ นิยาม การเมือง
เป็นเรื่อง เกิดได้ ทุกที่
เพราะว่า ศีลธรรม ไม่มี
โลกนี้ จึงได้ วุ่นวาย
๐ เกิดจาก กิเลส ตัณหา
อัตตา ความอยาก ทั้งหลาย
ความอยาก ที่มี มากมาย
สุดท้าย ไม่พ้น เวรกรรม
๐ ใครทำ ก็ต้อง ชดใช้
ทำให้ ชีวิต ตกต่ำ
กิเลส ที่เข้า ครอบงำ
เรื่องกรรม ไม่อาจ ต่อรอง
๐ ทำดี ดีนั้น ส่งเสริม
ต่อเติม ไม่มี หม่นหมอง
ชีวิต ไปตาม ครรลอง
คุ้มครอง ชีวิต ด้วยธรรม….
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๒๑ มิถุนายน ๒๕๖๕…