…ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๒…
…คดีทางโลกนั้นมีอายุความ แต่เรื่องของกรรมอายุความนั้นไม่มี ตราบใดที่ยังไม่ได้ชดใช้ซึ่งวิบากกรรมกรรมนั้นย่อมตามติดตัวอยู่เสมอ…
…ชีวิตนี้คล้ายดั่งฟ้าหลังฝน…
…คือแสงเงิน แสงทอง ส่องขอบฟ้า
สกุณา ขับขาน เปิดม่านใหม่
คือภาพความ ทรงจำ ที่ฝังใจ
นิมิตใหม่ วันฟ้าใหม่ ที่ได้มา
…ฟ้าหลังฝน ความมืดมน นั้นสลาย
ฟ้ากลับกลาย เปลี่ยนสี มีเนื้อหา
เหมือนแสงเงิน แสงทอง ส่องทาบทา
ปลุกชีวา ให้ชีวิต นิมิตดี
…ชีวิตใหม่ ก้าวไป ในทางสุข
ห่างจากทุกข์ สุขไป ในวิถี
เข้าใจโลก เข้าใจธรรม ก่อกรรมดี
ชีวิตนี้ ก็มีค่า ขึ้นมากมาย
…ความสำเร็จ ของชีวิต จิตนั้นรู้
มันขึ้นอยู่ ที่พอใจ ในจุดหมาย
เมื่อจิตพอ ใจก็สุข ทุกข์ก็คลาย
ความสบาย อยู่ที่จิต คิดว่า..พอ…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๖ สิงหาคม ๒๕๖๕…