…ลมหายใจแห่งสายธรรม…
…พยายามเน้นย้ำกับผู้ปฏิบัติธรรมทั้งหลายอยู่เสมอในเรื่องของทิฏฐิอัตตาและมานะ ให้หมั่นดูในเรื่องนี้มองให้เห็น หาให้เจอ พยายามเพ่งโทษตนเองอยู่เสมอ จะได้ไม่เผลอหลงตนเอง เพราะปัญหาของผู้ปฏิบัติธรรมส่วนมากนั้นคือ จะมีมานะ ถือตัวถือตน ว่าตนเองปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบกว่าผู้อื่น เอาสิ่งที่ตนได้ปฏิบัติไปเพ่งโทษผู้อื่น เอาสิ่งที่ตนดีกว่าไปเปรียบเทียบกับผู้อื่น แล้วมองผู้อื่นว่า ด้อยกว่าเรา ไม่ดีเท่าเราซึ่งความคิดอย่างนั้นมันจะพาให้หลงทาง เพราะจะคิดเข้าข้างตนเองตลอด ทำให้อยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคมได้ยาก จะเกิดจิตปฏิฆะขึ้นได้ง่าย รับไม่ได้กับสิ่งที่มากระทบและพบเห็นจะกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวในที่สุดเพราะมองโลกในแง่ร้าย เอาแต่ใจคือความคิดเห็นของตนเอง
…เป้าหมายของการปฏิบัติธรรมนั้นคือ การทำลายอัตตา ลดมานะ ละทิฏฐิเพื่อให้ใจนั้นเป็นสุข อันเกิดจากการเข้าใจในกฎของพระไตรลักษณ์จิตรับได้กับความเป็นไปของสรรพสิ่งที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป ตั้งอยู่ในความเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๒ กันยายน ๒๕๖๕…