…บอกเล่าจากการเดินทาง…
…เป็นเวลาสามสิบกว่าปีแล้วที่ได้เดินทางไปร่วมสร้าง ร่วมบูรณะ ปฏิสังขรณ์วัดวาอารามตามที่ต่าง ๆ ทั่วทุกภูมิภาคของประเทศไทย ยอมรับว่ามีบ้างที่เหนื่อยล้าทั้งกายและใจแต่ไม่เคยที่จะท้อถอย ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นได้เรียนรู้อะไรมากมายทั้งในสิ่งที่จับต้องได้ อันเป็นรูปธรรมทั้งหลายและในสิ่งที่จับต้องไม่ได้แต่รู้ได้ด้วยใจ อันเป็นนามธรรมทั้งหลาย สิ่งที่ผ่านมานั้นมันคุ้มค่ากับวันเวลาที่ผ่านไป เมื่อสิ่งที่ได้ตั้งเป้าหมายไว้นั้นมันบรรลุผลตามที่วางไว้ บอกกับตัวเองอยู่เสมอว่า “เราเป็นเพียงสายลมที่พัดผ่านกาลเวลา ไม่เคยติดยึดในสิ่งที่ได้สร้างทำมา เพียงผ่านมาแล้วก็จากไป เหลือไว้เพียงความทรงจำที่งดงาม”
…ชีวิตนั้นต้องเดินหน้าต่อไป ตราบที่
ยังมีลมหายใจและยังไม่สิ้นกิเลส
ไปเพื่อสร้างเหตุและปัจจัย เพื่อที่
จะทำให้บรรลุเป้าหมายเจตนารมณ์
ที่ตั้งใจไว้
…ปณิธาน อุดมการณ์ ที่ตั้งไว้
ฝันให้ไกล ไปให้ถึง ซึ่งความฝัน
จะเก็บดาว สาวแสง แห่งตะวัน
ทอสานฝัน เส้นทางธรรม ที่นำพา…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๙ พฤศจิกายน ๒๕๖๕…