…กำลังใจมอบให้แด่ทุกคน….
๐ เหนื่อยนักจงพักผ่อน
ที่ร้าวรอนให้จางหาย
เหนื่อยท้อขอให้คลาย
ที่มุ่งหมายใคร่ฝ่าฟัน
๐ แมกไม้ในคืนค่ำ
จะกอดคำถ้อยจำนรรจ์
แดนไพรพนาวัลย์
จะโอบอุ้มคุ้มชีวา
๐ เรไรในพงกว้าง
คนอ้างว้างช่างโหยหา
หรีดหริ่งส่งเสียงมา
แทนวาจาเพื่อปลอบโยน
๐ พักลง ณ ตรงนี้
ละสิ่งที่เป็นหัวโขน
ปลุกใจให้ลุกโชน
แม้นไกลโพ้นยังห่วงใย
๐ หลับตาอย่าท้อแท้
คราอ่อนแออย่าร้องไห้
คิดถึงและห่วงใย
แม้อยู่ไกลให้อยู่ดี
๐ จากใจคนไกลบ้าน
มาทำงานอยู่ต่างที่
กล่าวถ้อยร้อยวจี
ด้วยหวังดีมิเสื่อมคลาย
๐ อยู่คู่และเคียงข้าง
ในเส้นทางสู่จุดหมาย
มอบให้ทั้งใจกาย
แด่สหายร่วมแนวทาง
๐ ฝันใฝ่ไปให้ถึง
จะพบซึ่งแสงสว่าง
ศรัทธาอย่าได้จาง
จงเร่งสร้างซึ่งทางธรรม
๐ แสงธรรมนำชีวิต
ลบสิ่งผิดที่ครอบงำ
ลบล้างพฤติกรรม
แล้วชี้นำสู่ความดี
๐ ชีวิตลิขิตใหม่
เราสร้างได้ในวันนี้
เส้นทางสู่ความดี
เป็นสิ่งที่เราต้องทำ…
…ฝาก ไว้ให้ทุกท่านที่เข้ามาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจ ในยามที่ท่านนั้นท้อแท้หรือสับสน ยังมีเราอีกหนึ่งคนที่อยู่เคียงข้างเป็นกำลังใจให้คุณ…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๖๕…