รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๓

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๓๓…

…อยากจะบอกว่า เรื่องเวรกรรมนั้นมีจริง ไม่ต้องรอถึงชาติหน้าเห็นผลได้ในชาตินี้ ทำกรรมอะไรไว้มันจะส่งผลให้ไม่ช้าก็เร็ว ทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว ซึ่งเราต้องเตรียมตัวเตรียมใจ อย่าหวั่นไหวและตื่นตกใจ

…อะไรจะเกิด ก็ให้มันเกิด ให้มันเป็นไปตามกรรมที่เราได้ทำมาธรรมะที่ว่าเป็นของยากนั้น เกิดจากกิเลสของเราที่สั่งสมมายาวนานมันจึงมีกำลังมาก ยากที่จะละได้ในทันทีทันใด เพราะใจมันเคยชินในการคิดและการทำ มันพยายามปฏิเสธความเป็นจริงของธรรมชาติที่หลอกล่อให้สนองตอบกิเลสตัณหาซึ่งเป็นโลกีย์สุขในโลกธรรม

…นิวรณ์ ๕ เครื่องขวางกั้นความเจริญในธรรม กามฉันทะ ความพึงพอใจในรูป รส กลิ่น เสียง การสัมผัส ธรรมารมณ์ที่เป็นความใคร่ความพึงพอใจอย่างหยาบปานกลางและประณีต ซึ่งเมื่อเราพิจารณาในนิวรณ์บรรพแล้ว มันมีมากมายเหลือเกิน

…ซึ่งเมื่อก่อนนั้นเราคิดว่า ฆ่านิวรณ์ได้แล้ว แต่ความจริงมันยังไม่หมดมันยังมีซ่อนอยู่ ความวุ่นวายนั้นเราไม่ต้องออกไปแสวงหา เดี๋ยวมันก็มาหาเราเอง ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนเราไปถึงไหนมันก็ตามเราไปถึงหน้าที่ของเราคือการเตรียมตัวเตรียมกายเตรียมใจ รับกับปัญหาที่มันจะเข้ามาทุกขณะ ทุกเวลาโดยการยึดหลักธรรมะเป็นเครื่องอยู่…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๓ เมษายน ๒๕๖๕…