…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๔๔…
…ชีวิตตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจอยู่นั้นย่อมก้าวเดินไปข้างหน้าตลอดเวลาอยู่ที่ว่าเรานั้นจะเลือกเส้นทางเดินว่าจะให้ชีวิตเรานั้นเดินไปในทิศทางใดมันอยู่ที่การตัดสินใจของตัวเราเองตามความคิดความเห็นและสิ่งที่เป็นอยู่เส้นทางชีวิตจึงมีหลายสายให้เราเลือกเดิน ซึ่งมันขึ้นอยู่กับจิตสำนึกและคุณธรรมของเรา ว่าจะเลือกเอาเส้นทางไหนที่จะก้าวเดินไป
…ทางแยก คือจุดเปลี่ยนของชีวิตที่ต้องตัดสินใจ ถ้าเรานั้นเลือกเส้นทางผิดอาจจะทำเราหลงทางบางครั้งทำให้จุดหมายปลายทางนั้นเปลี่ยนไปจากจุดหมายที่เราเคยคาดหวังและตั้งใจไว้
…จึงต้องตัดสินใจอย่างรอบคอบเมื่อเจอทางแยก ให้มีสติในการคิดและพิจารณาว่าจะเลือกทางไหนอย่าด่วนตัดสินใจ มันอาจจะทำให้เสียเวลาและโอกาส หากชีวิตตั้งอยู่บนความประมาทอาจทำให้พลาดและผิดทาง…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๔ เมษายน ๒๕๖๕…