…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๔๓…
…พิจารณาโดยโยนิโสมนสิการ…
…อย่าได้ปฏิเสธในศาสตร์และวิชาต่าง ๆ ที่มีในโลกนี้ ศึกษาค้นคว้าให้เข้าใจถึงที่มาและที่ไปในทุก ๆ ศาสตร์ ให้รู้ว่าทำไมจึงเป็นอย่างนี้ ทำไมจึงสอนกันอย่างนี้ ทำไมเขาจึงเข้าใจมันอย่างนี้มีเจตนาเป็นอย่างไร อะไรเป็นกุศโลบายในศาสตร์นั้น ๆ โดยการทดลองประปฏิบัติตามในหลักของศาสตร์นั้น ๆ แล้วใช้สติพิจารณาใคร่ครวญโดยจิตที่ละเอียดรอบคอบและแยบคาย
…“โยนิโสมนสิการ” คือการคิดวิเคราะห์อย่างมีระบบ อย่างถูกวิธีพิจารณาไตร่ตรองสาวไปหาซึ่งสาเหตุหรือต้นตอที่เกิดของเรื่องที่เรากำลังพิจารณา ให้เห็นที่มาและที่ไป คิดให้ถึงรากถึงโคนแล้วประมวลความคิดรอบด้านจนกระทั่งสรุปออกมาได้ว่า สิ่งนั้นควรหรือไม่ควร ดีหรือไม่ดี เป็นต้นเป็นวิถีทางแห่งปัญญา เป็นธรรมสำหรับกลั่นกรองข้อมูลหรือแหล่งข่าวอีกชั้นหนึ่งเป็นพื้นฐานของจิตที่จะนำมาซึ่งสัมมาทิฏฐิ ทำให้รู้จักเหตุผลไม่หลงงมงาย ทุก ๆ ศาสตร์ในโลกนี้ล้วนแต่มีทั้งคุณและโทษทั้งประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ มันอยู่ที่เราจะแยกแยะจะมองหรือหยิบฉวยมาใช้ ทำความรู้ความเข้าใจกับทุก ๆ ศาสตร์และทุกสรรพสิ่งแล้วเราจะเห็นความเป็นจริง ทั้งในทางโลกและทางธรรม…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๓ เมษายน ๒๕๖๕…