เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๕๐

…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๕๐…

…บนเส้นทางสายธรรมจากอดีตสู่ปัจจุบัน…

…ค้นพบบันทึกเล่มเก่าที่เขียนไว้เมื่อ ๒๐ กว่าปีที่แล้ว มีเรื่องราวมากมายที่ได้เขียนบันทึกไว้ในสมุดเล่มนั้น เปิดอ่านที่ละหน้าแล้วพิจารณาย้อนกลับไปในอดีต

…เรื่องราวที่บันทึกไว้นั้น ได้บอกอะไรแก่เราได้มากมาย สิ่งที่บันทึกไว้นั้นเป็นเครื่องเตือนความทรงจำแก่ตัวเรา จุดหมายปลายทางของชีวิตและทิศทางที่จะต้องเดินไป…

…บันทึกบทหนึ่งของชีวิต…

…ชีวิตคือการเดินทางเพื่อสร้างกุศลกรรม สั่งสมบารมีด้วยจิตสำนึกแห่งคุณธรรมปรารถนาไปถึงซึ่งความพ้นทุกข์ฝันไว้ไกลและต้องไปให้ถึงไม่ว่าจะกี่ภพกี่ชาติก็ตามจะพยายามก้าวไปข้างหน้าไม่หยุดสั่งสมอบรมอินทรีย์สร้างบารมีต่อไปฝันที่ตั้งไว้คงไม่ไกลเกินความจริง…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร…
…๑๘ ก.พ.๔๑ วัดเก่าเจริญธรรม พังงา…
…พิจารณาย้อนกลับไปถึงในวันนั้น เทียบเคียงกับปัจจุบันในวันนี้ สิ่งที่ตั้งใจไว้ เราได้ทำตามความมุ่งหวังแล้วรึยัง ก้าวหน้าหรือว่าถอยหลังเป็นสิ่งที่รู้ได้เฉพาะตน….

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๙ เมษายน ๒๕๖๕…