…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๖๐…
…ได้บอกกับหมู่คณะเพื่อนสหธรรมิกก่อนแล้วว่า เราอยู่กันอย่างเรียบง่ายไม่มีเอกลาภใด ๆ อาศัยการบิณฑบาตซึ่งได้เพียงอาหารเท่านั้น ของกินของใช้เครื่องดื่มทั้งหลายมีให้ที่ส่วนกลางอยู่กันอย่างแบบพอเพียงและเพียงพออยู่ร่วมกันแบบพี่น้อง ปกครองกันด้วยธรรมและวินัย “ร่วมมือ ร่วมแรง ร่วมใจกันทำกิจวัตรของสงฆ์ เพื่อธรรมวินัย” มีปัญหาอะไรก็มาพูดคุยแลกเปลี่ยนชี้แนะแก้ไขกัน…
…ในเรื่องการปฏิบัติเมื่อทุกรูปรู้บทบาทและหน้าที่ของตนเองแล้ว การอยู่ร่วมกันก็ไม่มีปัญหาเพราะได้กล่าวกับหมู่คณะอยู่เสมอว่าการใช้ชีวิตรวมหมู่นั้น เราต้อง “แสวงหาจุดร่วม สงวนจุดต่าง” อะไรที่จะทำให้เกิดความขัดแย้งกัน ไม่นำมากล่าวเป็นหัวข้อสนทนาและอะไรที่ไปกันได้มีความเห็นที่คล้ายกัน นำสิ่งนั้นมาเป็นหัวข้อสนทนา ปัญหาก็จะไม่เกิดขึ้น…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๓๐ เมษายน ๒๕๖๕…