วันเวลาที่ผ่านไปทุกขณะจิต

….วันเวลาที่ผ่านไปทุกขณะจิตนั้นมันเป็นการสั่งสมประสพการณ์ของชีวิตสอนให้เรานั้นได้คิดได้พิจารณาเพิ่มขึ้นขอให้เรานั้นมั่นคงในจุดยืนของการดำเนินชีวิตที่คิดจะสร้าง จะทำก่อกรรมดี สร้างมงคลให้กับชีวิต เพื่อจะได้พัฒนาทางจิตให้เจริญก้าวหน้าในทางธรรม การเจริญสตินั้นจึงเป็นงานที่ต้องกระทำอยู่ตลอดเวลา

…กาลเวลานั้นย่อมหมุนเวียนและเปลี่ยนไปไม่มีเวลาที่จะสิ้นสุดและหยุดนิ่ง สรรพสิ่งย่อมเคลื่อนไหว โลกนั้นแปรเปลี่ยนไปอยู่ตลอดเวลาไม่เคยหยุดนิ่ง กระแสแห่งโลกนั้นจึงไม่มีวันที่จะสิ้นสุดและหยุดอยู่แต่จิตของมนุษย์นั้นย่อมมีวันที่จะสิ้นสุดและหยุดนิ่ง ถ้าได้รู้และได้เห็นความเป็นจริงของชีวิตจิตวิญญานสิ้นสุดด้วยการที่รู้จักพอโดยไม่ร้องขอและแสวงหาอีกต่อไป

….ความสำเร็จของชีวิตนั้นคือรางวัลของชีวิตซึ่งมิได้วางไว้ในจุดเริ่มต้นของการเดินทางการทำงานทุกสิ่งอย่างย่อมมีอุปสรรคและปัญหาเหมือนกับคำที่กล่าวว่า… เส้นทางนั้นมิได้โรยด้วยดอกกุหลาบตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ การเดินทางของชีวิตนั้นยังไม่จบไม่มีคำว่าล้มเหลวในชีวิตเพราะสิ่งที่ผ่านมานั้นคือบทเรียนบทเรียนของชีวิตที่จะพัฒนาจิตของเราให้ก้าวเดินต่อไป….

…ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร…
…๒๙ พฤศจิกายน ๒๕๕๔…