บันทึกธรรมจากรอยทาง

…บันทึกธรรมจากรอยทาง…

…สิ่งทั้งหลายรอบกายของเรานั้นล้วนสงเคราะห์เข้ากับธรรม หากเรานั้นได้นำมาคิดและพิจารณาถึงที่มาและที่ไปในสิ่งเหล่านั้น สงเคราะห์เข้าหาหลักธรรมโดยการพิจารณาให้เห็นถึงคุณถึงโทษ เห็นสิ่งที่เป็นประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ของธรรมชาติทั้งหลายเหล่านั้น รู้เห็นถึงสภาวะการเกิดดับของอารมณ์ ความรู้สึกทั้งหลายที่เกิดขึ้นในจิต โดยการมีสติและสัมปชัญญะควบคุมคุ้มครองจิตให้คิดพิจารณา

…รู้เท่าทันสภาวะของอารมณ์ทั้งหลายที่เกิดขึ้นเมื่อมีผัสสะมากระทบ ไม่เผลอสติไปปรุงแต่งคล้อยตามในอารมณ์ทั้งหลายที่เกิดขึ้นมานั้น ย้อนจิตเข้ามาพิจารณาในกายในจิตของตัวเราที่เปลี่ยนแปลงไป จนเห็นที่เกิดของอารมณ์ความรู้สึกทั้งหลายเห็นสภาวะของการตั้งอยู่ รู้สภาวะที่จะทำให้อารมณ์เหล่านั้นดับไปสิ้นความสงสัยในสิ่งเหล่านั้น จิตก็จะสามารถละวาง ไม่เข้าไปยึดติดปรุงแต่งในอารมณ์ที่เกิดขึ้นนั้น

…เมื่อไม่ยึด ไม่ถือ ไม่ปรุงแต่ง สิ่งนั้นก็ย่อมจะดับไป ใจก็จะพบความสงบสิ่งทั้งหลายทั้งปวงในธรรมชาตินั้น “มันเป็นเช่นนั้นเอง”

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๑ ธันวาคม ๒๕๖๓…