ใคร่ครวญทบทวนธรรมไปตามกาล

…ใคร่ครวญทบทวนธรรมไปตามกาล…

…ระลึกถึงธรรมคำสอนของหลวงปู่ท่อน ญาณธโร วัดศรีอภัยวัน จังหวัดเลย ที่ท่านได้กล่าวสอนไว้เป็นข้อความที่จำได้ประทับใจท่านกล่าวไว้ว่า…

…อย่ากินของร้อน (ราคะ โทสะ โมหะ)
…อย่านอนบนไฟ (โลภ โกรธ หลง)
…ให้ไปอย่างแร้ง (ไม่ยึดติด ไม่สะสม)
…แสวงหาบริสุทธิ์ (ของที่ชอบธรรม)

…กิเลสตัณหาทั้งหลาย ล้วนเป็นของร้อน เป็นไฟเผาไหม้อยู่ภายในจิตในใจของเราเสมอมา ใจเรารุ่มร้อนกระวนกระวายเพราะกิเลสตัณหา ความอยากมีอยากได้ ความพอใจและความไม่พอใจในสิ่งที่มี การยึดถือ ในตนเองจนมากเกินไปความรัก ความใคร่ ความลุ่มหลง เสน่หา ล้วนแล้วแต่พาให้ใจเรารุ่มร้อน เหมือนมีไฟมาสุมอยู่ในใจเรา

…พยายามเตือนตน เตือนจิต ปรับความคิด ยกเอาการประพฤติปฏิบัติของหลวงปู่หลวงพ่อครูบาอาจารย์ท่านทั้งหลายมาเป็นแบบอย่าง ปรับให้เข้ากับตัวเราเพื่อความเหมาะสมในการประพฤติปฏิบัติธรรม แบบอย่างที่ดีมีอยู่มากมายที่จะให้เราได้ศึกษาและเรียนรู้ดูเป็นตัวอย่าง การประพฤติปฏิบัติตนของบุคคลที่ได้ชื่อว่าเป็นพระภิกษุตามแนวทางปฏิปทาของครูบาอาจารย์ก็คือ… มีน้อยใช้น้อย มีมากเอาไว้สงเคราะห์ผู้ที่ไม่มี อยู่ไปตามมีตามได้ พอใจในสิ่งที่มีอยู่ ไม่ร้องขอใครยินดีอยู่กับความเพียรเพื่อหวังความพ้นทุกข์…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๔ มกราคม ๒๕๖๔…