…จากการเดินทางบนสายธรรม บทที่ ๔๑…
…จากคนที่ก้าวร้าว ชอบใช้ความรุนแรงพร้อมที่จะปะทะได้ทุกเวลา จากคนที่มากด้วยอัตตา ไม่เคยยอมก้มหัวเป็นลูกน้องใคร จากปีศาจสุราที่ดื่มเหล้าแทนน้ำ เมาหัวราน้ำ
…แต่เมื่อได้เข้าสู่เส้นทางสายธรรมพยายามละลายพฤติกรรมเก่า ๆ นั้นให้จางคลาย เพื่อให้มันหมดสิ้นไปหมั่นสร้างกุศลความดี เพื่อลดกำลังของวิบากกรรมเก่าที่จะส่งผลมา
…แต่ละวันที่ได้ลืมตาและยังมีลมหายใจอยู่นั้น มันจึงเป็นกำไรของชีวิตด้วยบารมีคุณของพระธรรม จึงทำให้ได้มีชีวิตอยู่จนถึงวันนี้ น้อมกราบคุณของพระรัตนตรัย ที่ทำให้ชีวิตนั้นได้เปลี่ยนไปสู่สิ่งที่ดี…
…กาพย์ยานี ๑๑ กระทู้ธรรม…
รวี..ที่เคยร้อน มาเย็นอ่อน เพราะแสงธรรม
สัจจะ..ยังคงนำ ในความคิด มิเปลี่ยนแปลง
ผู้ที่..เคยรู้จัก ย่อมตระหนัก ในความแรง
ลดละ..เมื่อพบแสง ความสว่าง ในทางธรรม
อัตตา..คือทิฏฐิ ที่ดำริ ให้ตกต่ำ
ความชั่ว..เข้าครอบงำ เพราะตัณหา นั้นพาไป
ความเลว..ที่พลาดผิด เกิดจากจิต ที่หลงใหล
ทั้งหลาย..เกิดจากใจ ไม่มีธรรม มานำทาง
ขอบคุณ..ศาสนา ที่นำพา แสงสว่าง
ธรรมะ..สอนละวาง ออกจากห้วง แห่งวังวน
ช่วยเตือน..จิตสำนึก ความรู้สึก และเหตุผล
สติ..รู้ทั่วตน ก้าวเดินไป ในสายธรรม…
…รวีสัจจะผู้ที่ลดละอัตตาความชั่ว
ความเลวทั้งหลายขอบคุณธรรมะ
ช่วยเตือนสติ…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๒๙ ธันวาคม ๒๕๖๔…