…จากการเดินทางบนสายธรรม บทที่ ๑๐๐…
…เมื่อมีการกระทำ ย่อมมีผลของการกระทำ ซึ่งผลของการกระทำนั้นจะเป็นอย่างไรขึ้นอยู่กับจังหวะเวลา โอกาส สถานที่ บุคลลและเจตนาแห่งการกระทำนั้น เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เกิดผล ซึ่งแต่ละคนย่อมมีเหตุและปัจจัยที่แตกต่างกัน ทำให้ความรู้ ความเห็นและความเข้าใจนั้นแตกต่างกันไปตามเหตุและปัจจัย ไม่มีใครคิดเห็นถูกไปเสียทั้งหมดและไม่มีใครผิดไปทั้งหมด เพราะความคิดเห็นของแต่ละคนนั้นเป็นปัจเจก
…จึงไม่มีอะไรดีที่สุดและอะไรถูกต้องที่สุดมีเพียงความเหมาะสมกับจังหวะเวลา โอกาศ สถานที่และตัวบุคคล “สัพเพ ธัมมา อนัตตา ธรรมทั้งหลายทั้งปวงนั้นเป็นอนัตตา แปรเปลี่ยนไปตามเหตุและปัจจัย เป็นไปตามความเหมาะสม”…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑ มีนาคม ๒๕๖๕…