เดือน: พฤษภาคม 2565

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๘…

…ขอเป็นกำลังใจให้แก่ทุกผู้คน…

…เหนื่อยล้ากับการเดินทางของชีวิตทบทวนใคร่ครวญคิดถึงสิ่งที่ผ่านมาหลากหลายบทบาทลีลาของชีวิตที่ลิขิตไปตามวิถีแห่งกรรมให้เป็นไปมีทั้งสิ่งทีเป็นกุศลและเป็นอกุศลมีทั้งที่เป็นสาระและไม่เป็นสาระยอมรับในความจริงสิ่งที่เกิดขึ้น

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๘”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๗…

…ช่วงวัยของชีวิตที่ผ่านมาได้สัมผัสกับผู้คนที่หลากหลาย ได้เดินทางไปทั่วทุกจังหวัดของประเทศไทยได้เรียนรู้ในทุกวงการ มันเป็นประสบการณ์ของชีวิตที่มีคุณค่ามากมาย เพราะการเปิดกว้างในโลกทัศน์ ชีวทัศน์ นำมาซึ่งวิสัยทัศน์ทำให้มีมุมมองที่หลากหลายและเข้าใจในวิถีของแต่ละผู้คน เมื่อนำมาปรับใช้เข้าหาธรรม เมื่อเราเข้าใจในเรื่องโลกมันจึงง่ายที่เราจะเข้าใจธรรม

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๗”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๖…

…เล่าประสบการณ์ที่เคยผิดพลาดในการกล่าวธรรมที่ผ่านมาให้แก่ลูกศิษย์ทั้งหลายฟังว่า…

…ในสมัยที่ออกรับงานบรรยายธรรมใหม่ ๆ นั้น เรามีความตั้งใจสูงและหวังผลจากการบรรยายมากเกินไปหวังจะให้ผู้ฟังได้รู้ได้เข้าใจ มีความเจริญก้าวหน้าในธรรม ซึ่งคือการเอาความรู้สึกนึกคิดของเราไปยัดเยียดให้ผู้ฟังรับรู้ ให้เขาเชื่อให้เขาปฏิบัติตาม คือเอาตัณหาของเราไปให้เขาตอบสนอง ไม่ได้กล่าวธรรมเพื่อธรรม เพราะว่าเราคาดหวังผลในการกระทำของเราคืออยากให้ผู้ฟังนั้นได้รู้ ได้เข้าใจในหลักธรรม แล้วนำไปปฏิบัติตาม เพื่อให้เกิดความเจริญในธรรม

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๖”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๕…

…หยิบยกเอาบทกวีธรรมของครูบาอาจารย์มาพิจารณา เพื่อเป็นแบบอย่างในทางธรรมบทกวีธรรมทั้งหลายนั้น เกิดจากสภาวธรรมสภาวจิตที่จดจ่ออยู่กับธรรม…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๕”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๔…

… “ หนฺติ โภคา ทุมฺเมธํ
โภคทรัพย์ย่อมฆ่าคนมีปัญญาทราม
สกฺกาโร กาปุริสํ หนฺติ
สักการะ ย่อมฆ่าคนชั่วเสีย ”…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๔”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๓…

…ชีวิตของคนเราต้องมีความหวังเราต้องหวังให้ไกลและเราต้องไปให้ถึง แม้ว่าหนทางนั้น ยังอีกยาวไกลเพราะว่ารางวัลความสำเร็จนั้นมิได้วางอยู่ที่จุดเริ่มต้น ความผิดพลาดความล้มเหลว ความสูญเสีย มิใช่ข้อยุติ สิ่งเหล่านั้นล้วนแล้วนำมาซึ่งประสบการณ์ของชีวิต มันเป็นบทเรียนของชีวิต ที่จะทำให้เราเข้มแข็งกล้าแกร่งยิ่งขึ้น

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๓”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๒…

…เล่าประสบการณ์ที่เคยผิดพลาดในการกล่าวธรรมที่ผ่านมาให้แก่ลูกศิษย์ทั้งหลายฟังว่า…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๒”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๑…

…ระลึกนึกถึงคำสอนของครูบาอาจารย์ที่ท่านกล่าวไว้ว่า

“โง่ไม่เป็นเป็นใหญ่ยาก”

ความฉลาดทางโลกคือความโง่ในทางธรรม เพราะความฉลาดทางโลกนั้น ประกอบไปด้วยอัตตามานะทิฏฐิเป็นไปเพื่อการยกตนข่มผู้อื่น เป็นไปเพื่อการโอ้อวด เป็นไปเพื่อความเอารัดเอาเปรียบผู้อื่น ซึ่งสิ่งเหล่านั้นล้วนแล้วนำมาซึ่ง กิเลสตัณหา อุปาทาน เป็นการเพิ่มพูนอกุศลจิตทั้งหลาย

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๑”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๐…

…ใคร่ครวญทบทวนสรุปเรื่องราวที่ผ่านมา มีหลากหลายบทบาทและลีลาที่ได้ดำเนินไปในทุกศาสตร์ทุกศิลป์ที่ได้ร่ำเรียนฝึกฝนมาจนเกิดความกระจ่างแก่ใจสิ้นความสงสัยในเรื่องพลังจิตที่ทำให้เป็นอิทธิปาฏิหาริย์คงจะถึงกาลที่จะต้องละวางจากพิธีกรรมเข้าสู่การปฏิบัติสติปัฏฐาน ๔ อย่างจริงจังเพราะวันเวลาของชีวิตนั้นยังอีกไม่ยาวไกล จึงต้องตั้งใจเร่งความเพียรให้มากขึ้น

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๐”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๙…

…การเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไปนั้นเป็นเรื่องธรรมดาของโลก ในทางพระพุทธศาสนาเรียกว่ากฎพระไตรลักษณ์คือความไม่เที่ยงความเป็นทุกข์ ความเป็นสิ่งสมมุติทั้งหลาย ยึดถือไม่ได้ อนิจจังทุกขัง อนัตตา เป็นธรรมดาของสรรพสิ่งในโลกนี้…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๙”