รวี สัจจะ สมณะไร้นาม

…รำพึงธรรมตามรายทาง ปฐมบท…

…การปฏิบัติธรรม เป็นการกระทำที่เริ่มจากจิต จากความคิด แล้วแสดงออกมาซึ่งทางกาย การปฏิบัติธรรมนั้นมิใช่เป็นไปเพื่อความโอ้อวด เพื่อให้ผู้อื่นเขายกย่องสรรเสริญชื่นชม แต่เป็นการอบรมกายและจิตของเรา โดยมีสติและสัมปชัญญะควบคุมอยู่ มีความระลึกรู้ และมีความรู้ตัวทั่วพร้อม ในกาย ในจิต ในความคิด และการกระทำเพิ่มพูนคุณธรรมให้แก่จิต

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง ปฐมบท”

…สวัสดีปีใหม่…
…บัดนี้ถึงวาระเข้าสู่ปีใหม่ ขอส่งความปรารถนาดีและไมตรีจิต มาอวยพรแด่ทุก ๆ ท่าน ให้มีความสำเร็จสมประสงค์ในสิ่งที่ปรารถนา อันเป็นไปโดยชอบและประกอบด้วยกุศลจิตเจตนา มีความสุขความเจริญ ทั้งในทางโลกและทางธรรมโดยทั่วกัน

…ในวาระขึ้นปีใหม่นี้ ปรารถนาอย่างยิ่งที่จะเห็นทุกคนมีความสุขถ้วนหน้ากันให้ความรัก ความเมตตา ให้น้ำใจไมตรีให้อภัยกัน ให้การสงเคราะห์ อนุเคราะห์ซึ่งกันและกัน โดยมอบสิ่งที่ดี ๆ ให้แก่กันด้วยความบริสุทธิ์และจริงใจ ร่วมมือ ร่วมแรงร่วมใจ ร่วมคิด สร้างสรรค์ความเจริญสุขความเจริญธรรมให้แก่ตนและคนรอบข้าง

อ่านเพิ่มเติม “สวัสดีปีใหม่”

…การบริหารจัดการกับชีวิต…

…มีมากมาย หลายหลาก มากที่คิด
เกิดจากจิต ภายใน นั้นใฝ่หา
เพราะมีความ เชื่อมั่น และศรัทธา
จึงนำมา ให้คิด จิตผูกพันธ์

…คิดจากเหตุ ปัจจัย ที่มีอยู่
โดยให้รู้ และเห็น ในปัญหา
ตามกำลัง หน้าที่ และเวลา
ให้รู้ว่า สิ่งควรคิด กิจควรทำ

…คิดในสิ่ง ที่เรา นั้นทำได้
อย่าได้ไป ฝันใฝ่ ให้เลิศล้ำ
เพราะคิดดี เกินไป อาจไม่ทำ
ไม่อาจนำ ทำความคิด ให้เป็นจริง

…เพราะว่าขาด เหตุปัจจัย มาประกอบ
จึงไม่ชอบ ประกอบใน สรรพสิ่ง
เพราะคิดดี จนเกินไป ในความจริง
ทำให้สิ่ง ที่คิด ผิดเวลา

…เมื่อคิดแล้ว ต้องทำ ตามความคิด
โดยพินิจ เหตุผล เข้าค้นหา
วิธีการ ทำอย่างไร จะได้มา
จงค้นหา ถึงรูปแบบ วิธีการ

…การทำงาน ทุกอย่าง ต้องวางแผน
มีแบบแปลน กลืนกลม ประสมสาน
เพื่อให้เกิด ความสำเร็จ ขึ้นในงาน
ต้องผ่านการ วางแผน อย่างแม่นยำ

…มีสติ มองงาน ให้รอบครอบ
และวางกรอบ ติดตาม อย่างสม่ำ
มีสติ อยู่กับงาน การกระทำ
คิดแล้วนำ ทำให้เห็น เป็นความจริง

…ไม่ต้องคิด ให้ดี ให้สวยหรู
ให้คิดอยู่ กับเหตุ สรรพสิ่ง
คิดแล้วทำ ทำให้เห็น เป็นความจริง
อย่าคิดทิ้ง แล้วไม่ทำ จะช้ำใจ…

…ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมระไร้นาม-วจีพเนจร…
…๙ ธันวาคม ๒๕๕๔…