หมวดหมู่: บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๕๐…

…เมื่อใจนั้นยอมรับซึ่งความจริงในสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหลายว่าเรานั้นเป็นผู้กระทำสิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นผลแห่งวิบากกรรมที่เรานั้น ได้เคยกระทำมา ไม่โทษดินโทษฟ้า หาผู้รับผิดมาแทนเรา ใจนั้นก็จะเบา เพราะว่าได้วางจากการยึดถือทั้งหลาย ความทุกข์ที่มีนั้นก็จะคลายและเมื่อใจสบาย ความคิดนั้นก็จะโปร่งโล่งเบา เพราะว่าเข้าใจในปัญหาและอุปสรรคทั้งหลายที่เกิดขึ้นและเมื่อทำใจยอมรับได้ซึ่งความเป็นจริง อุปสรรคปัญหาในทุกสิ่งนั้นย่อมจะมีหนทางที่จะแก้ไขอยู่ที่ว่าเรานั้นทำใจได้แล้วหรือยัง…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๕๐”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๙…

…ทุกสิ่งอย่างล้วนมีเหตุและปัจจัยที่ทำให้เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไปมันเป็นเรื่องของบุพกรรมที่ทำมาทั้งที่มาจากโดยตรงและทางอ้อมเพราะเรื่องของกรรมนั้นมันเป็นสิ่งที่ผูกพัน เป็นทายาท เป็นเผ่าพันธุ์จึงส่งผลมาสู่ปัจจุบันอย่างที่เป็นอยู่เมื่อใจยอมรับและรับรู้ ในเรื่องของกรรมและวิบากแห่งกรรม เพียรสร้างกุศลกรรมขึ้นมาใหม่ ใจก็จะมีแต่ความสุข ไม่ทุกข์กับวิบากกรรมทุกสิ่งอย่าง “มันเป็นเช่นนั้นเอง”…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๑๓ มิถุนายน ๒๕๖๔…

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๘…

…ชีวิตนี้มันเป็นของน้อยทุกวินาทีที่ผ่านไป คือการเดินไปสู่ความตายจึงจำเป็นต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ “การทำความเพียรนั้นอย่าได้หลอกตนเอง ทำให้จริงจังตั้งสติกำหนดให้สตินั้นมีกำลังแก่กล้า ทำสติและสัมปชัญญะให้มันแจ้ง” ทาน ศีล ภาวนาศีล สมาธิ ปัญญา การเจริญภาวนานั้นเป็นเครื่องชำระจิตใจให้สะอาด บริสุทธิ์ ผ่องใสที่กระทำนั้นไปมีความหมายเพื่อที่จะกำจัดกิเลสภายในใจของเรา ไม่ใช่ทำไปเพื่อสนองตัณหา ให้ก่อเกิดมานะอัตตาแต่เป็นไปเพื่อความลดละแห่งกิเลสตัณหา ด้วยการพิจารณาดูกาย ดูจิต ดูความคิดของตัวเราเอง ดูตัวเราว่ามีปัญญาที่จะพิจารณาธรรมเป็นไหมและทำอย่างไร เพื่อให้เกิดความเจริญในธรรมเพิ่มขึ้น…

…คนดีชอบแก้ไข คนจัญไรชอบแก้ตัว…

๐ มัวแต่มอง จ้องผิด คนอื่นเขา
แต่ตัวเรา เป็นอย่างไร ไม่เคยรู้
จิตคิดเลว อย่างไร ไม่เคยดู
เรื่องคนอื่น เที่ยวรู้ ไปรอบทิศ…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๘”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๗…

…ธรรมชาติของมนุษย์ทั้งหลายนั้นต่างมีทิฏฐิมานะและอัตตาอยู่ในตัวชอบผลักภาระความผิดไปให้ผู้อื่นไม่ยอมรับความผิดในสิ่งที่ตนได้กระทำไป มักอ้างว่า เพราะสิ่งนั้นเพราะสิ่งนี้ เพราะคนนั้น เพราะคนนี้มันจึงเป็นเช่นนี้ และเมื่อหาคนมารับผิดแทนตนไม่ได้ ก็ไปโทษสิ่งที่ไม่มีชีวิต สิ่งที่มองไม่เห็นตัวตนโทษสถานที่ โทษผีสาง เทวดาให้มารับผิดแทนตน คอยแต่จะโทษผู้อื่นและสิ่งอื่น ไม่ยอมที่จะมามองตนเอง เพื่อที่จะปรับปรุงและแก้ไขตนเอง

…มันจึงเกิดความวุ่นวาย ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้น ล้วนแล้วมาจากกรรม คือการกระทำของตัวเราเองทั้งในอดีตและปัจจุบันทั้งที่จำได้และจำไม่ได้ ทุกอย่างล้วนมีเหตุและปัจจัยที่ทำให้เกิดสิ่งนั้นและสิ่งนี้ ขอเพียงให้เรามีสติระลึกรู้คิดทบทวนใคร่ครวญเราก็จะเห็นเหตุและปัจจัยที่ทำให้เกิดของสรรพสิ่งทั้งหลาย ทั้งทางดีและทางร้ายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรา…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๗”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๖…

…นรกหรือสวรรค์ นั้นเป็นสิ่งที่ยังไม่เห็นในวันนี้ แต่สิ่งที่เห็นและเป็นอยู่ คือความสุขและความทุกข์ทั้งหลาย ที่เราสัมผัสได้ในปัจจุบัน ทำอย่างไรที่เราจะอยู่กับมันอยู่เหนือมัน ทำอย่างไรให้ใจของเรานั้นไม่สับสนและวุ่นวาย นั้นคือสิ่งที่เราต้องทำในวันนี้ เป็นสิ่งที่เห็นและสัมผัสได้ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่ยากถ้าคุณคิดที่จะทำ…

…ทบทวน ในข้อธรรม
เพื่อเตือนย้ำ จิตสำนึก
ควบคุม ความรู้สึก
มีสติ ควบคุมกาย

…รู้ตัว อยู่ทั่วพร้อม
จิตนำน้อม สู่จุดหมาย
ตั้งจิต ไว้ในกาย
ไม่ส่งออก ควบคุมตน

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๖”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๕…

…ทุกครั้งที่รู้สึกตัว ตื่นขึ้นมาจะกำหนดจิตระลึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาของช่วงเวลาที่ผ่านไปในวันที่ผ่านมา ทั้งสิ่งที่เกิดขึ้นจากภายนอกและสิ่งที่เกิดขึ้นจากภายในที่สัมผัสได้ด้วยกายและรับรู้ได้ด้วยจิต ในสิ่งที่คิดสิ่งที่เห็นและสิ่งที่ทำ เป็นการทบทวนธรรมฝึกความจำ คือการระลึกรู้อดีตนั้นให้ชัดเจนยิ่งขึ้นซึ่งเป็นวิธีการฝึกจิตอย่างหนึ่ง

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๕”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๔…

…ขออนุโมทนาบุญกับทุก ๆ ท่านที่ได้มีส่วนร่วมในการบูรณะสร้างวัดลาดเค้าขึ้นมาใหม่ จนอย่างที่เห็นเช่นปัจจุบันนี้ขออานิสงส์แห่งคุณความดีทั้งหลายจงปกปักคุ้มครองรักษา ให้ทุก ๆ ท่านประสพกับความสุขความเจริญ ทั้งในทางโลกและทางธรรม อย่าเจ็บ อย่าไข้อย่าจน บุญกุศลหนุนนำ ธรรมรักษาเทวดาคุ้มครอง…

“ถ้าศีลธรรมไม่กลับมาโลกาวินาศ มนุษย์ชาติจะเลวกว่าเดรัจฉาน”
…(คำของหลวงพ่อพุทธทาส)…

…ถ้าคน ขาดศีลธรรม
ก็จะนำ สู่ทางชั่ว
เพราะจิต หลงเมามัว
เห็นแก่ตัว ประโยชน์ตน

…แก่งแย่ง และแข่งขัน
คดโกงกัน ไปทุกหน
ในจิต คิดเล่ห์กล
ต่างฉ้อฉล เอาเปรียบกัน

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๔”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๓…

…คงจะเป็นเพราะความอิ่มตัวจึงทำให้ใกล้ถึงเวลาที่จะคืนกลับสู่ความเป็นสามัญ หลังจากที่ได้เปิดตัวออกมาเพื่อสงเคราะห์พระภิกษุสงฆ์ สามเณรและญาติโยมทั้งในเรื่องทางโลกและทางธรรมตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น ได้กระทำมาเกือบหมดทุกอย่างแล้ว เริ่มจากเป็นพระนักการเกษตรปลูกพืชผักผลไม้ เป็นพระนักสวด เป็นพระนักเทศน์ เป็นพระหมอยา หมอต่อเส้น หมอกระดูก หมองู หมอดูหมอผี เป็นหมอเจ้าพิธี เป็นพระนักสร้างนักพัฒนา เป็นพระเกจิอาจารย์อธิษฐานจิตปลุกเสกเลขยันต์สร้างวัตถุมงคล เป็นพระอาจารย์สักยันต์ เป็นพระศิลปินสร้างงานศิลป์ ออกแบบเขียนแบบวัดวาอารามเป็นช่างถ่ายภาพ เป็นนักเขียนเป็นมาทำมาเกือบทุกอย่างแล้วเหลือเพียงสิ่งเดียวที่ยังไม่ได้ทำคือทำพระนิพพานให้แจ้ง

…คงจะถึงเวลาที่จะต้องหันมาสงเคราะห์ตนเองให้เวลาแก่ตนเองมากขึ้น ปลีกตัวออกจากหมู่คณะลดการคลุกคลียุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลกทั้งหลาย มาเน้นเรื่องทางธรรมให้มากขึ้น ยิ่งขึ้นกว่าที่ผ่านมา

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๓”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๒…

…ชีวิตต้องดำเนินต่อไป ตราบที่ลมหายใจนั้นยังมีอยู่ การเริ่มต้นของเช้าวันใหม่ เราควรจะทำอะไรให้เป็นประโยชน์แก่ชีวิตของเราเองเมื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา จงเจริญสติและสัมปชัญญะให้มีความสมบูรณ์มีความระลึกรู้และรู้ตัวทั่วพร้อมในกายและจิตของเรา ตั้งจิตของเราให้เป็นกุสลจิต เพื่อชีวิตในเช้าวันใหม่เป็นการสร้างเหตุและปัจจัยให้แก่ชีวิตของเรา เพื่อที่จะรับเอาสิ่งที่ดีๆเข้ามาสู่ชีวิต ซึ่งมันต้องเริ่มที่จิตของเรา

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๒”

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๑…

…ใคร่ครวญทบทวน ตัดปลิโพธความกังวลทั้งหลายออกไปชั่วขณะ ทำจิตให้ว่างจากอัตตา พิจารณาทุกอย่างตามความเป็นจริงในสิ่งที่เห็นและรับรู้ วางจิตให้นิ่ง ไม่เอาความรักความเกลียด ความพอใจและไม่พอใจมาตัดสินในปัญหามีสติและสัมปชัญญะคุ้มครองกายและจิตอยู่ตลอดเวลา แยกแยะกุศลและอกุศลออกจากกัน โดยการพิจารณาถึงคุณ ถึงโทษ ถึงประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ในสรรพสิ่งที่ได้เห็นและได้รับรู้ เอามาเป็นครูสอนธรรม เตือนย้ำในจิตสำนึกอยู่ตลอดเวลาให้ระลึกรู้ในสิ่งที่ควรคิด ในกิจที่ควรทำตามบทบาทและหน้าที่ของตนเองที่พึงมีทำหน้าที่ของเรานั้นให้สมบูรณ์ ตามกำลังความรู้ความสามารถที่เรานั้นพึงมี ให้จิตของเรานี้ระลึกถึงธรรมอยู่ตลอดเวลาเมื่อเรารักษาธรรม ธรรมนั้นจะกลับมารักษาคุ้มครองเรา…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๔๑”