…กวีธรรมบนรอยทาง…
…รอยทางที่ก้าวย่ำ
คือรอยธรรมที่ผ่านมา
ย่างผ่านกาลเวลา
เห็นเกิดดับสลับกัน
…สติระลึกรู้
เฝ้าตามดูรู้เท่าทัน
อยู่กับปัจจุบัน
ทำลายล้างตัวนิวรณ์
…เพียรเผาซึ่งกิเลส
ซึ่งเป็นเหตุให้เร้าร้อน
เป็นไปตามขั้นตอน
ปฏิบัติตามศรัทธา
…ยืนเดินหรือนั่งนอน
ละนิวรณ์ที่จรมา
สร้างเสริมเติมปัญญา
ใคร่ครวญธรรมไปตามกาล…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๐ มกราคม ๒๕๖๔…