รำพึงธรรมคำกวีในยามก่อนรุ่งอรุณ

…รำพึงธรรมคำกวีในยามก่อนรุ่งอรุณ…

๐ วางนิ้ว บนแป้นพิมพ์
แล้วก็จิ้ม ตัวอักษร
บทความ และกาพย์กลอน
คติธรรม ประจำวัน

๐ หลายหลาก มากเรื่องราว
สื่อสารข่าว บอกเล่ากัน
เอาธรรม มาแบ่งปัน
นำเสนอ เพื่อทุกคน

๐ กล่าวธรรม ย้ำเตือนจิต
สอนให้คิด ถึงเหตุผล
ให้รู้ จักตัวตน
สิ่งควรคิด กิจควรทำ

๐ สอนให้ ไม่ประมาท
ตกเป็นทาส ของอธรรม
สร้างเวร และก่อกรรม
พาชีวิต ให้ผิดทาง

๐ ย้ำเตือน แก่หมู่มิตร
ผู้มีจิต คิดสรรค์สร้าง
สอนให้ รู้ละวาง
ซึ่งมานะ และอัตตา

๐ กล่าวธรรม ไปตามกาล
ที่พบพาน ตามเนื้อหา
ตามกาล ตามเวลา
สิ่งที่เห็น และเป็นจริง

๐ เรียบง่าย ไร้รูปแบบ
แต่อิงแอบ สรรพสิ่ง
เนื้อหา นั้นไม่ทิ้ง
แฝงสาระ ด้วยหลักธรรม

๐ บทความ บทกวี
ที่เขียนมี ทุกเช้าค่ำ
รอยทาง และรอยธรรม
รอยลำนำ บทกวี

๐ สาระ กวีธรรม
เพื่อชี้นำ สู่ทางดี
มอบให้ ด้วยไมตรี
เพื่อเตือนจิต มิตรทางธรรม…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๑๗ มกราคม ๒๕๖๔…

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *