…กวีธรรมจากรอยทาง…
๐ ฝึกฝน เจริญ สติ
ดำริ เป็นบุญ กุศล
สร้างสิ่ง ที่เป็น มงคล
เตือนตน รู้พร้อม ทั่วตัว
๐ รู้ตัว รู้ทัน ความคิด
รู้จิต รู้กาย ถ้วนทั่ว
สติ คู่กาย คู่ตัว
รู้ทั่ว รู้พร้อม น้อมตาม
๐ รู้ธรรม มีธรรม นำจิต
พินิจ ศึกษา สอบถาม
ฝึกฝน ค้นหา พยายาม
ติดตาม ความหมาย แห่งตน
๐ รู้ธรรม เห็นธรรม ทำพร้อม
โดยน้อม เข้าหา เหตุผล
รู้ธรรม ไม่ทำ ชอบกล
รู้พ้น ไม่รู้ ตนเอง
๐ กิเลส ผู้อื่น รู้หมด
กำหนด คนอื่น นั้นเก่ง
แต่ไม่ กำหนด ตนเอง
ชอบเพ่ง โทษเขา เศร้าใจ
๐ เพ่งโทษ ผู้อื่น นั้นหรือ
ก็คือ เพิ่มโทษ ตัวใหม่
กิเลส เพิ่มพูน เรื่อยไป
ตัวใหม่ กิเลส เกิดมา
๐ มองกาย มองใจ มองจิต
พินิจ ความผิด ตนหนา
กิเลส ของตน มีมา
ค้นหา กิเลส ในตน
๐ รู้เห็น แล้วจึง ลดละ
ธรรมะ นั้นมี เหตุผล
สอนให้ รู้จัก ตัวตน
มีเหตุ มีผล เป็นจริง
๐ ทุกอย่าง เริ่มที่ สติ
ดำริ กำหนด ให้นิ่ง
รู้เห็น ตามความ เป็นจริง
ทุกสิ่ง คือธรรม นำทาง….
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
… รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๘ มกราคม ๒๕๖๔…