…ปรารภธรรมในยามเย็นก่อนทำวัตร…
…สรุปสิ่งที่ผ่านมาทั้งในทางโลกและทางธรรม ได้เห็นความประมาทความผิดพลาดที่ผ่านมา ซึ่งบางครั้งเรื่องราวที่เราคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยไม่มีความสำคัญอะไร เรามองข้ามไปไม่ได้คิดขาดการพิจารณา นำมาซึ่งความประมาทในธรรม โดยมันสั่งสมไปที่ละเล็กที่ละน้อย จนกลายเป็นนิสัยและความเคยชินไปในที่สุด
…เมื่อระลึกได้ มันก็ต้องใช้เวลาในการละลายพฤติกรรม จัดระเบียบตัวเองใหม่สร้างความเคยชินตัวใหม่ขึ้นมา โดยการคิดใหม่ทำใหม่และต้องกระทำบ่อย ๆ จนกลายเป็นความเคยชิน เป็นนิสัยขึ้นมาใหม่ เพื่อละลายพฤติกรรมที่ผิดพลาดเก่าๆที่เคยกระทำมา
…เหมือนที่เคยกล่าวเตือนคนที่มาปรึกษาเรื่องการเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุลไว้ว่า“ถึงเราจะเปลี่ยนชื่อใหม่เปลี่ยนนามสกุลใหม่ เปลี่ยนที่อยู่ใหม่แต่ยังคิด ยังดำเนินชีวิตแบบเดิม ๆ ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความคิด เปลี่ยนพฤติกรรม ชีวิตเราก็จะเหมือนเดิมไม่มีอะไรดีขึ้นมา ถึงจะเปลี่ยนชื่อใหม่สักสิบ ร้อยครั้ง ชีวิตก็ยังไม่พัฒนายังย่ำแย่อยู่เหมือนเดิม”
…ดั่งที่เคยกล่าวไว้เสมอว่า “เพียงเราเปลี่ยนความคิด เปลี่ยนพฤติกรรมชีวิตเราย่อมเปลี่ยนแปลง”…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๗ มีนาคม ๒๕๖๔…