…ใคร่ครวญทบทวนธรรมย้ำเตือนตน…
…ชีวิตคือการเดินทางทุกก้าวย่างที่ผ่านมานั้นพบเจอปัญหาสาระพัน เก็บมันมาเป็นบทเรียน มันคือบทเรียนของชีวิตทั้งสิ่งที่ถูกและผิดที่ต้องเปลี่ยนเหมือนกับกงล้อของเกวียนที่หมุนเวียนสู่การเปลี่ยนแปลงเรียนรู้ธรรมะจากชีวิต เรียนรู้ถูกผิดทุกหนแห่ง ตามกำลังของสติที่มีแรงแสวงหาซึ่งสัจธรรม
…สัจธรรมในโลกคือพระไตรลักษณ์ ทุกอย่างอยู่บนหลักแห่งธรรมชาติที่ไม่อาจจะหลีกหนีไม่พ้น ต่างก็เวียนว่ายอยู่ในวังวนรอวันหลุดพ้นจากโลกมายาเพื่อกลับมาสู่จิตแท้จิตเดิมไม่เสริมปรุงแต่งแสวงหาคือความสิ้นสุดของกิเลสและอัตตาหมดสิ้นตัณหากามารมณ์ชื่นชมด่ำดื่มอยู่กับรสพระธรรมหมดเวรหมดกรรมจากที่เคยทำมานั้นคือสิ่งที่มุ่งหวังและแสวงหารอวันเวลาที่จะได้พบพาน
…ครูบาอาจารย์ท่านกล่าวสอนไว้ว่าความโมโหจะนำไปสู่ความตกต่ำอย่าไปโมโห โกรธผู้อื่น เพราะว่าความโกรธคือไฟ ซึ่งมันจะเผาไหม้เจ้าของเอง ถ้าเขาทำตัวไม่ดี มันก็เป็นเรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของเราการที่เราไปโกรธเขา โมโหเขาจึงเท่ากับเราไปแบกรับเอาทุกข์เอากิเลสของเขามา…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๒๗ มีนาคม ๒๕๖๔…