…ระลึกธรรมและคำกวีเพื่อเตือนตน…
…“ภิกษุทั้งหลาย!เราประพฤติพรหมจรรย์นี้
มิใช่เพื่อหลอกลวงคน เพื่อให้คนบ่นถึง
เพื่อผลคือลาภสักการะและชื่อเสียง
เพื่อเป็นเจ้าลัทธิ เพื่อให้คนทั้งหลายรู้จักเรา
ก็หามิได้ แต่ที่แท้จริงแล้ว เราประพฤติพรหมจรรย์นี้
เพื่อความสังวรระวัง เพื่อละกิเลส
เพื่อคลายกิเลส และเพื่อดับกิเลสเท่านั้น”…
…“นยิทํ ภิกขเว พฺรหฺมจริยํ วุสฺสติ
ชนกุหนตฺถํ น ชนลปนตฺถํ
น ลาภสกฺการสิโลกานิสํสตฺถํ
น อิติวาทปฺปโมกฺขานิสํสตฺถํ
น อิติ มํ ชโน ชานาตูติ
อถโข อิทํ ภิกฺขเว พฺรหฺมจริยํ วุสฺสติ
สํวรตฺถํ ปหานตฺถํ วิราคตฺถํ นิโรธตฺถนฺติ”…
…พุทธสุภาษิต พรหมจริยสูตร ๒๑/๒๙…
๐ ล่องลอยในกระแส
ความผันแปรของสังคม
เป็นอยู่มานานนม
แสวงหาสัจธรรม
๐ ยึดถือสิ่งไร้ค่า
มาบูชาช่างน่าขำ
เวียนว่ายสร้างเวรกรรม
เพราะหลงผิดอวิชชา
๐ วันหนึ่งฉันจึงพบ
ความสงบไร้ตัณหา
แสงธรรมช่วยนำพา
ทำให้ฉันนั้นเข้าใจ
๐ โลกนี้ไม่เที่ยงแท้
เกิดเจ็บแก่แล้วตายไป
สุดท้ายได้อะไร
เหลือแต่กรรมที่ทำมา
๐ คำสอนองค์พุทธะ
มีสาระควรศึกษา
ฝึกฝนภาวนา
คือเส้นทางสัจธรรม…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๖ เมษายน ๒๕๖๔…