บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๑๕

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๑๕…

…ค้นพบบันทึกเล่มเก่าที่เขียนไว้เมื่อ ๒๓ ปีที่แล้ว มีเรื่องราวมากมายที่ได้เขียนบันทึกไว้ในสมุดเล่มนั้นเปิดอ่านที่ละหน้าแล้ว พิจารณาย้อนกลับไปในอดีตเรื่องราวที่บันทึกไว้นั้น ได้บอกอะไรแก่เรา ได้มากมายสิ่งที่บันทึกไว้นั้นเป็นเครื่องเตือนความทรงจำแก่ตัวเราจุดหมายปลายทางของชีวิตและทิศทางที่จะต้องเดินไป…

…บันทึกบทหนึ่งของชีวิต…

…ชีวิตคือการเดินทาง
เพื่อสร้างกุศลกรรม สั่งสมบารมี
ด้วยจิตสำนึกแห่งคุณธรรม
ปรารถนาไปถึงซึ่งความพ้นทุกข์
ฝันไว้ไกลและต้องไปให้ถึง
ไม่ว่าจะกี่ภพกี่ชาติก็ตาม
จะพยายามก้าวไปข้างหน้าไม่หยุด
สั่งสมอบรมอินทรีย์สร้างบารมีต่อไป
ฝันที่ตั้งไว้คงไม่ไกลเกินความจริง…

…เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต…

…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร…
๑๘ ก.พ.๔๑ วัดเก่าเจริญธรรม กระโสม พังงา

…พิจารณาย้อนกลับไปถึงในวันนั้น เทียบเคียงกับปัจจุบันในวันนี้ สิ่งที่ตั้งใจไว้ เราได้ทำตามความมุ่งหวังแล้วรึยัง ก้าวหน้าหรือว่าถอยหลัง เป็นสิ่งที่รู้ได้เฉพาะตน…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๑ พฤษภาคม ๒๕๖๔…

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *