บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๕๕

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๕๕…

…พยายามรักษาจิต ปรับความคิดและมุมมองใหม่ ปลีกตัวออกจากหมู่คณะนั่งดูกายดูจิต ดูความคิดของตนเองเพราะว่าถ้าเราไม่หลีกออกมาจากจุดนั้นยังติดอยู่กับปัญหาและบุคคล สถานที่นั้นมันก็จะเพิ่มความกดดัน เพราะมีผัสสะคือสิ่งกระทบอยู่ตลอดเวลา จึงต้องถอยออกมาตั้งหลัก พักกาย พักใจ ปรับจิตเสียใหม่ แล้วจึงเข้าไปแก้ไขปัญหา

…การที่จะแก้ไขปัญหานั้น เราต้องทำใจให้อยู่เหนือปัญหา คือละวางปัญหานั้นเสียก่อน อย่ามองว่ามันเป็นปัญหาของเราของพวกเรา หรือว่าเรานั้นมีส่วนร่วมในปัญหาเหล่านั้น ยกจิตออกจากปัญหาปรับความคิดเสียใหม่ แล้วมองย้อนไปที่ปัญหา มองแบบคนนอกที่ไม่มีส่วนได้เสียกับปัญหาเหล่านั้น

…พิจารณาให้เห็นถึงที่เกิดของปัญหาและผลกระทบที่เกิดจากปัญหานั้นตั้งสมมุติฐานใหม่ ในหลาย ๆ แนวทางที่จะแก้ไขปัญหานั้น ดูองค์ประกอบสิ่งรอบกาย ปัจจัยที่มีอยู่ ที่สามารถจะนำมาใช้ในการแก้ไขปัญหา เราก็จะเห็นทางออกของปัญหา

…อย่าคิดแก้ไขปัญหา ในขณะที่มีความกดดัน เพราะจะทำให้มุมมองของเรานั้น มันคับแคบลง จงละวางปัญหาไว้ชั่วคราว ทำกายทำจิตของเราให้โปร่งโล่งเบา จนรู้สึกสบายใจ แล้วจึงมองย้อนกลับไปใหม่ เราจะได้เห็นแง่มุมต่าง ๆ อย่างชัดเจน…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๘ มิถุนายน ๒๕๖๔…