บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๖๓

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๖๓…

…ถามตัวเองอยู่เสมอว่า วันเวลาที่ผ่านไปเราได้อะไรจากวันเวลาและคุ้มค่ากับวันเวลาที่ผ่านไปหรือไม่ เพื่อไม่ให้เราหลงไปกับวัยและเวลาของชีวิตที่เหลืออยู่ และจะได้รีบเร่งสร้างคุณค่าให้แก่ชีวิต แม้เพียงน้อยนิดก็ยังดีกว่าที่จะไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้มุ่งหวังว่าต้องเป็นชาตินี้หรือชาติหน้า เพียงแต่ตั้งใจไว้ว่าทำต่อไปเรื่อย ๆ ถึงเมื่อไหร่ก็ไปเมื่อนั้น จะไม่สร้างความกดดันให้กับตัวเอง เพราะจะทำให้เกิดอาการเกร็งแล้วเข้าไปเคร่ง ซึ่งมันจะทำให้เครียด

… “อนากุลา จ กมฺมนฺตา เอตมฺมํ คลมุตฺตมํ” การทำงานไม่คั่งค้างเป็นมงคลอันประเสริฐ..เพราะทำให้เราตัดกัมมะปลิโพธิออกไปได้

…ถ้าการงานที่เราทำนั้นยังทำไม่เสร็จมันทำให้ค้างคาใจอดคิดถึงมันไม่ได้และเมื่องานนั้นเสร็จสำเร็จไปแล้วสภาวะปีติมันก็จะเกิด ทำให้มีกำลังใจเพิ่มขึ้น

…พยายามทำงานทุกชนิดด้วยจิตว่างอย่างที่หลวงพ่อพุทธทาสท่านสอนและท่านทำให้เห็นเป็นตัวอย่าง…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๔ มิถุนายน ๒๕๖๔…