…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๙๗…
…อวดดี ทั้งที่ไม่มีดีในตัวอวดเก่งทั้งที่ไม่มีความเก่งในตัวอวดรู้ ทั้งที่ไม่มีความรู้อะไรในตัวคนโง่ชอบอวดตัวว่าเป็นคนฉลาดคนขี้ขลาด มักจะอวดตัวว่าเป็นผู้กล้า…
…วางใจให้มันมั่งคง ไม่กังวลไม่สนใจใคร ทำให้เหมือนกับอยู่คนเดียว ภายนอกเคลื่อนไหวภายในทำใจให้สงบ พิจารณาร่างกายพิจารณาดูจิต มันฟุ้งซ่านไปไหนก็ให้รู้จักมัน รู้เท่าทันกับกิเลสสู้กับกิเลสที่เกิดขึ้นในใจเราเอาชนะมันให้ได้ เท่านี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับวัน ๆ หนึ่ง…
…ศรัทธาคือที่มาของความสำเร็จ…
๐ ศรัทธา เป็นที่ตั้ง
คือพลัง ของทุกสิ่ง
เรียนรู้ จากความจริง
จากทุกสิ่ง ที่ได้ทำ
๐ หลักการ ของชีวิต
แนวความคิด ที่ชี้นำ
สอดแทรก ด้วยหลักธรรม
เพื่อให้นำ ไปทำจริง
๐ สอนให้ ไม่ประมาท
จะไม่พลาด ในทุกสิ่ง
หยุดคิด ให้จิตนิ่ง
เห็นความจริง สิ่งควรทำ
๐ พอดี และพอเพียง
ไม่สุ่มเสี่ยง อาจเพลี่ยงพล้ำ
ก้าวเดิน ตามหลักธรรม
ที่ชี้นำ เป็นแนวทาง
๐ แนวทาง สร้างชีวิต
ชี้ถูกผิด และแบบอย่าง
กำหนด และจัดวาง
เป็นแนวทาง ให้ก้าวเดิน
๐ ก้าวเดิน ไปด้วยกัน
ร่วมสร้างสรรค์ คนสรรเสริญ
พบสุข ความเจริญ
จึงได้เชิญ มาร่วมกัน
๐ ร่วมกัน เพื่อสรรค์สร้าง
เป็นแบบอย่าง สมานฉันท์
ช่วยเหลือ เอื้อเฟื้อกัน
และแบ่งปัน แก่ทุกคน
๐ มากน้อย ตามฐานะ
ตามภาระ นั้นคือผล
เพื่อให้ ทุกผู้คน
นั้นหลุดพ้น จากบ่วงมาร
๐ สร้างงาน สร้างชีวิต
และสร้างจิต เป็นพื้นฐาน
ก่อเกิด เป็นผลงาน
เรื่องศีลทาน คุณธรรม…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…