…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๒๕…
…เป้าหมายของชีวิตที่ตั้งใจใฝ่ฝันอยากจะก้าวไปข้างหน้าตลอดเวลา เพื่อไปสู่จุดหมายปลายทางที่ตั้งไว้ชีวิตนั้นจะเดินไปในหนทางใดมันอยู่ที่การตัดสินใจของตัวเราเองตามความคิดความเห็นและสิ่งที่เป็นอยู่รอบกายคือเหตุและปัจจัยเส้นทางชีวิตจึงมีหลายสายให้เราเลือกเดิน ซึ่งมันขึ้นอยู่กับจิตสำนึกและคุณธรรมของเรา ว่าจะเลือกเอาเส้นทางสายไหนที่จะก้าวเดินไป
…ทางแยกคือจุดเปลี่ยนของชีวิตขึ้นอยู่กับความคิดและการตัดสินใจในการเลือกเส้นทางที่จะก้าวเดินไปซึ่งบางเส้นทางที่ตัดสินใจเลือกเดินนั้นมันอาจจะทำให้เราหลงทางและเสียเวลาบางครั้งทำให้จุดหมายปลายทางนั้นเปลี่ยนไปจากจุดหมายที่เคยคาดหวังและตั้งใจไว้จึงต้องตัดสินใจอย่างรอบคอบเมื่อเจอทางแยก ให้มีสติในการคิดและพิจารณาว่าจะเลือกทางไหน
…จงใคร่ครวญทบทวนคิด อย่าด่วนตัดสินใจโดยขาดการพิจารณามันอาจจะทำให้เราเสียเวลาและโอกาสหากชีวิตนั้นตั้งอยู่บนความประมาทมันอาจจะทำให้ผิดพลาดและผิดทางทุกสิ่งอย่างนั้นมันอยู่ที่เลือกทางจะเดินไม่ใช่โชคชะตาหรือว่าฟ้านั้นลิขิตทุกชีวิตเป็นไปตามกระแสแห่งกรรมทั้งอดีตและปัจจุบันมันคือสิ่งกำหนดอนาคต…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๗ สิงหาคม ๒๕๖๔…