บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๓๘

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๓๘…

…ความผิดพลาด ความล้มเหลวหรือความสูญเสียนั้น มันมิใช่ข้อยุติสิ่งเหล่านั้นล้วนแล้ว นำมาซึ่งประสบการณ์ของชีวิต เป็นบทเรียนของชีวิต ที่จะทำให้เราเข้มแข็งและกล้าแกร่งยิ่งขึ้น

…ขอเพียงให้เรายึดมั่นในอุดมคติของเราอย่าได้หวั่นไหว เพราะหนทางที่จะก้าวไปสู่ความสำเร็จนั้น มันต้องฟันฝ่าและเผชิญต่ออุปสรรคปัญหาอยู่ตลอดเวลา อุปสรรคและปัญหาเหล่านั้นคือบทเรียน บททดสอบสติปัญญาและคุณธรรมของเรา

…ดั่งที่ครูบาอาจารย์ท่านได้กล่าวไว้ว่า “ทุกข์ไม่มา ปัญญาไม่มี บารมีไม่เกิด” เราต้องก้าวข้ามผ่านด่าน แต่ละด่านเพื่อเป็นการทดสอบกำลังของเราการที่เราเผชิญอุปสรรคและปัญหาแล้วผ่านมาได้แต่ละครั้งนั้น มันทำให้จิตใจของเราพัฒนาขึ้นไปกว่าเดิมขึ้นไปทุกครั้ง

…ฉะนั้น จงอย่าตกใจ เสียใจหรือหวั่นไหวต่ออุปสรรคและปัญหา จงเดินหน้าต่อไปเพื่อให้ถึงซึ่งจุดหมาย รางวัลแห่งความสำเร็จของชีวิต มิได้วางไว้ที่จุดเริ่มต้นตราบใดที่ยังมีลมหายใจ การเดินทางนั้นยังไม่สิ้นสุด

…จงพยายามเตือนสติตนเองนั้นอยู่เสมอเพื่อให้มีความพร้อมของกายและใจที่จะต้องเผชิญกับอุปสรรคปัญหาเพราะว่าเมื่อก่อนนั้นเราจะต้องพบกับอุปสรรคปัญหาและเกิดความทุกข์ขึ้นมาเสียก่อน เราจึงจะระลึกได้คือต้องเจ็บก่อน แล้วมันถึงจะจำหรือบางครั้งพลาดเผลอสติไปแล้วจึงจะมาระลึกได้ซึ่งบางครั้งอาจทำให้เสียใจในภายหลัง ในสิ่งที่ได้กระทำลงไป…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๓๐ สิงหาคม ๒๕๖๔…