บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๑

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๔๑…

…ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นอยู่ที่การเริ่มต้น “It is never too late to mend ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น” ถ้าเรามีความตั้งใจที่จะทำและมีความรับผิดชอบ ในความคิดของเราเอง คือมีสัจจะต่อตนเองแล้วทุกอย่างเริ่มต้นได้ทันทีและทุกเวลาทุกโอกาส

…แต่ที่เรายังไม่เริ่มต้นลงมือกระทำนั้นเพราะว่าเรามี นิวรณ์เป็นตัวถ่วงนิวรณ์นั้นคือ ความขี้เกียจมักง่ายความสงสัย ความลังเล ความอาฆาตพยาบาท ความซึมเซา ติดอยู่ในกิเลสทั้งหลาย ซึ่งเป็นตัวถ่วงไม่ให้ความเจริญในธรรมทั้งหลายเกิดขึ้น

…โปรดคิดและพิจารณาว่าถึงเวลาที่เราจะเริ่มต้นในสิ่งที่ดีแล้วหรือยังและจงทบทวนในสิ่งที่ผ่านมา ว่าเราได้สร้างสิ่งที่ดีให้แก่ชีวิตของเราแล้วหรือยัง วันเวลาแห่งชีวิตนั้นสั้นลงไปทุกขณะ จงอย่าได้ประมาทในชีวิต โปรดคิดและพิจารณา

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
… ๒ กันยายน ๒๕๖๔…