บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๙๗

…บันทึกไว้เพื่อความทรงจำ บทที่ ๙๗…

…พิจารณาทำความรู้ความเข้าใจในทุกสรรพสิ่ง ในความเป็นจริงของชีวิต คิดทุกอย่างปรัลเข้าหาหลักธรรม ให้เห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ประสพพบเห็นนั้น ว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง เมื่อเข้าใจทุกอย่างก็จบ เพราะมันมีคำตอบอยู่ในตัวของมันเอง ไม่ต้องไปสงสัยไม่ต้องไปกังวล ไม่ต้องไปค้นหาเพราะว่า… ตถตา มันเป็นเช่นนั้นของมันเอง

…พยายามนึกคิดถึงสิ่งที่เป็นกุศลฝึกตนด้วยการเจริญสติ ตั้งอยู่ในพรหมวิหาร ๔ อันมี เมตตา กรุณามุทิตา อุเบกขาเป็นหลักที่พักจิตปรับความคิดให้มองโลกในแง่ดีพิจารณาให้เห็นถึงคุณ ถึงโทษถึงประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ในทุกๆสิ่ง เห็นความเป็นจริงของกฎแห่งธรรมชาติ ซึ่งเป็นกฎของพระไตรลักษณ์ นั้นคือความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา การเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป

…โดยใช้หลักธรรมในอริยสัจ ๔ มาประกอบในการคิดและพิจารณาสิ่งที่มากระทบทั้งหลายนั้นล้วนเป็นเหตุแห่งทุกข์ ค้นหาซึ่งเหตุที่มาแห่งทุกข์นั้น จนเห็นที่เกิดแห่งทุกข์พิจารณาให้เห็นการดับไปแห่งทุกนั้นเมื่อรู้เห็นและเข้าใจ ในเหตุและปัจจัยให้เกิดทุกข์ พิจารณาหาหนทางที่จะดับซึ่งเหตุและปัจจัยแห่งทุกข์ทั้งหลายนั้น ให้เป็นสมุทเฉจคือการดับเหตุและปัจจัย ตัดวงจรแห่งทุกข์นั้นแล้วน้อมนำเอาสิ่งที่ได้คิดพิจารณาได้รู้ ได้เห็น ได้เข้าใจ มาลงมือปฏิบัติให้เป็นรูปธรรม การดับทุกข์ย่อมบังเกิดขึ้น จิตจะเข้าถึงซึ่งความสงบเมื่อจิตนั้นพบกับธรรม…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๔…

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *