จากการเดินทางบนสายธรรม บทที่ ๖๕

…จากการเดินทางบนสายธรรม บทที่ ๖๕…

…จุดมุ่งหมายแห่งบทกวีธรรม…
…(เก็บงานเก่ามาเกลาใหม่)…

…กวีธรรมนำทางสร้างชีวิต
กวีธรรมนำจิตนิมิตใหม่
กวีธรรมส่องนำกายและใจ
กวีธรรมทำให้ใจร่มเย็น…

…กวีธรรมทำให้ใจนึกคิด
กวีธรรมชี้ให้จิตนั้นได้เห็น
กวีธรรมสอนพินิจคิดให้เป็น
กวีธรรมที่ได้เห็นนั้นส่องทาง…

…กวีธรรมนำเรื่องราวมาเล่าสู่
กวีธรรมบอกให้รู้ถึงแบบอย่าง
กวีธรรมนั้นเตือนใจให้ละวาง
กวีธรรมคือแบบอย่างเส้นทางธรรม…

…กวีธรรมนั้นกลั่นมาจากจิต
กวีธรรมคือนิมิตที่ลึกล้ำ
กวีธรรมลบล้างความมืดดำ
กวีธรรมชี้นำให้ก้าวเดิน…

…กวีธรรมน้อมนำให้นึกคิด
กวีธรรมเหมือนมิตรไม่เก้อเขิน
กวีธรรมทำให้ใจเพลิดเพลิน
กวีธรรมดำเนินอยู่เรื่อยไป…

…กวีธรรมนั้นอยู่คู่กับโลก
กวีธรรมอำนวยโชคให้สดใส
กวีธรรมน้อมนำซึ่งจิตใจ
กวีธรรมทำให้ใจถึงธรรม…

…กวีธรรมล้ำเลิศประเสริฐนัก
กวีธรรมคือที่พักผู้บอบช้ำ
กวีธรรมปลอบใจผู้มีกรรม
กวีธรรมชี้นำผู้ทุกข์ทน…

…กวีธรรมชี้ทางสว่างจิต
กวีธรรมช่วยชีวิตให้หลุดพ้น
กวีธรรมมอบให้แด่ทุกคน
กวีธรรมสร้างกุศลธรรมทาน…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๓ มกราคม ๒๕๖๕…