…จากการเดินทางบนสายธรรม บทที่ ๙๒…
…บอกกล่าวแก่ลูกศิษย์ที่เป็นเจ้าอาวาสเป็นเจ้าสำนักหรือเป็นครูบาอาจารย์อยู่เสมอ ต่อการสงเคราะห์อนุเคราะห์บรรดาลูกศิษย์ที่มาศรัทธาว่า…
…จงส่งเสริมแนะนำเขาให้มีความก้าวหน้าเจริญในธรรม อย่าได้ไปหวงแหนยึดติดในลูกศิษย์ อย่าคิดกลัวว่าเขาจะจากเราไปไปศรัทธาที่ใหม่ ครูบาอาจารย์ท่านใหม่ซึ่งพระเรานั้นต้องทำใจให้เปิดกว้างอย่าหวงลูกศิษย์ จงส่งเสริมแนะนำเขาให้เขาได้มีตัวเลือกตามกำลังศรัทธาและจริตของเขา เพื่อให้เขานั้นได้พบกับความเจริญก้าวหน้าในธรรม
…ส่งเสริมแนะนำสถานที่และครูบาอาจารย์ให้เขาได้ไปศึกษาปฏิบัติ ให้เขาได้ไปศึกษาข้อวัตรการปฏิบัติในสำนักครูบาอาจารย์ต่างๆเพื่อเปิดโลกทัศน์และชีวทัศน์ของเขาให้กว้างเป็นการสร้างวิสัยทัศน์ให้แก่เขา สอนเขาไม่ให้ยึดติดในตัวบุคคล ให้เชื่อมั่นและศรัทธาในพระธรรมคำสอนที่เป็นของพระพุทธเจ้าที่มีผู้นำมากล่าว เพื่อให้เขาจะได้มีความเจริญก้าวหน้าในธรรม… “ไม่มีทานใด ยิ่งใหญ่ไปกว่า ธรรมทาน”…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕…