…วิถีที่เป็นไปของสมณะไร้นาม…
๐ ซ่อนเร้น อยู่บน ภูเขา…ใต้เงา ของมวล พฤกษา
หลบหลีก ซึ่งกาล เวลา…ค้นหา ซึ่งสัจ จธรรม
โดดเดี่ยว แต่ไม่ เดียวดาย…สหาย มีมา เช้าค่ำ
มาเพื่อ ขอคำ แนะนำ…ทางธรรม ทางโลก มีมา
แนะนำ ส่่งเสริม แก้ไข…สิ่งใด ที่เป็น ปัญหา
ตรึกตรอง ลองใช้ ปัญญา…มองหา ทางออก ให้มัน
ปัญหา ทุกอย่าง แก้ได้…หากใช้ ธรรมะ จัดสรรค์
พอเพียง พอดี มีกัน…แบ่งปัน ทุกอย่าง ลงตัว
เอาธรรม มานำ ความคิด…วางจิต ไม่คิด ทำชั่ว
บาปกรรม นั้นต้อง เกรงกลัว…ความชั่ว จงอาย อย่าทำ
หิริ และโอต ตัปปะ…ธรรมะ ที่มี ค่าล้ำ
สิ่งนี้ คือเท วธรรม…ชี้นำ ให้เป็น คนดี
อัตตา ทิฏฐิ มานะ…มักจะ เป็นตัว บ่งชี้
ปัญหา ทุกอย่าง ที่มี…สิ่งนี้ แหละเป็น ตัวการ
ตัวกู ของกู ยึดถือ…มันคือ ต้นเหตุ พื้นฐาน
ยึดถือ กันมา นมนาน…เกิดการ ไม่ยอม ละวาง
มองเพียง ประโยชน์ ของตน…เหตุผล เอามา กล่าวอ้าง
ตนเอง ถูกไป ทุกทาง…ทุกอย่าง ต้องตาม ใจตน
มันจึง เกิดเป็น ปัญหา…เพราะว่า ไม่ฟัง เหตุผล
ยึดถือ ความคิด ของตน…ของคน อื่นนั้น ผิดทาง
เมื่อใด ที่ยอม ลดละ…ก็จะ เห็นทาง สว่าง
เมื่อใด ทำใจ เป็นกลาง…ทุกอย่าง ก็จบ สิ้นกัน
๐ ปัญหา เกิดจาก อัตตา…เพราะว่า ไปติด ยึดมั่น
ทิฏฐิ มานะ ละกัน…เมื่อนั้น จะพบ เส้นทาง
เอาธรรม มานำ ความคิด…ฝึกจิต ไปตาม แบบอย่าง
เข้าถึง ซึ่งการ ปล่อยวาง….ทุกอย่าง สำเร็จ ด้วยธรรม…
…ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต…
…รว สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร…
…๒ ธันวาคม ๒๕๕๔…