…ชีวิตในแต่ละวัน…
ต้องพบปะและสื่อสารกันกับผู้คนมากมาย แม้นจะหลบหลีกมาอยู่ในที่ที่ห่างไกลจากชุมชนนั้นแล้วก็ตาม ก็ยังมีคนพยามยามที่จะไปมาหาสู่ ขึ้นมาเยี่ยมเยือนพบปะพูดคุย ที่อยู่ห่างไกลก็ใช้การสื่อสารสมัยใหม่ในยุคไอที เพื่อที่จะได้คุยกันโลกและธรรมจึงต้องดำเนินไปคู่กัน จึงเอาปัจจุบันธรรมมาพิจารณาเป็นอารมณ์กรรมฐาน พิจารณาสิ่งทั้งหลายที่ได้เห็นให้เป็นธรรมะพิจารณาให้เห็นถึงคุณและโทษ ประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ในสิ่งนั้น
…พิจารณาลงไปในอริยสัจ ๔ ให้เห็นปัญหา เห็นที่มา เห็นที่ดับและทางไปอันได้แก่ ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค โดยใช้หลักของพระไตรลักษณ์มาเป็นพื้นฐาน เห็นความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา พิจารณาให้เห็นและเข้าใจจนเกิดความเบื่อหน่ายจางคลาย ในทิฏฐิมานะ อัตตา ตัณหา และอุปทานเห็นการเกิดดับของโลกธรรมทั้ง ๘ จนจิตจางคลายไม่เข้ายึดถือในสิ่งนั้นวางจิตเป็นกลาง มองทุกอย่างเป็นธรรมะ แล้วจะเกิดการลดละด้วยตัวมันเอง…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร…
…๓ ธันวาคม ๒๕๕๔…