…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๙๘…
…ครูบาอาจารย์ท่านกล่าวเตือนไว้ว่า เรียนทางโลกนั้น เรียนไป ๆ ก็ยิ่งทำให้กิเลสหนาขึ้นทุกขณะ แต่ถ้าเรามาเรียนธรรมะ มาเรียนเรื่องละ ละโลภละโกรธ ละหลง ละกิเลสตัณหามันก็มีแต่จะเบาบางลง จนไม่มีภาระเมื่อเข้าถึงธรรมะแล้ว ใจนั้นก็จะเป็นสุขไม่ทุกข์อยู่กับโลกธรรมทั้งหลาย …
๐ เรียนรู้ เรื่องโลก ไม่จบ
เพราะพบ กับสิ่ง แปลกใหม่
กิเลส ตัณหา พาไป
อยากได้ อยากมี อยากเป็น
๐ ทางโลก ส่งจิต ออกนอก
ถูกหลอก อยากรู้ อยากเห็น
มากมาย หลายหลาก ประเด็น
เกิดเป็น มานะ อัตตา
๐ เรียนธรรม นั้นมี ที่จบ
เมื่อพบ ต้นเหตุ ปัญหา
เมื่อเห็น กิเลส อัตตา
น้อมมา ดูใจ ในตน
๐ ไม่ยึด ไม่ติด ไม่ถือ
นั้นคือ ตัวเหตุ และผล
เห็นธรรม เข้าใจ ในตน
หลุดพ้น ออกจาก มายา…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๘ มิถุนายน ๒๕๖๕…