…ระลึกถึงธรรม คำของครูบาอาจารย์…
… ผู้ที่คุ้นเคยกับการสังเกตจิตเท่านั้นที่จะเข้าใจธรรมะได้ดี …
… การสนใจสังเกตพินิจพิจารณาอยู่เสมอ ทุกคราวที่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับใจที่เป็นความทุกข์หรือเป็นความสุขก็ตาม ผู้ที่มีความคุ้นเคยกับการสังเกตในเรื่องทางจิตใจเท่านั้นที่จะเข้าใจธรรมะได้ดี ผู้ที่เพียงแต่อ่าน ๆ ไม่สามารถที่จะเข้าใจธรรมะได้บางทียิ่งไปกว่านั้นก็คือจะฟั่นเฝือ
…แต่ถ้าเป็นผู้ที่พยายามสังเกตเรื่องเกี่ยวกับจิตใจของตัวเอง โดยเอาเรื่องจริงในใจของตัวเองเป็นเกณฑ์อยู่เสมอแล้ว ไม่มีทางที่จะฟั่นเฝือจะเข้าใจสิ่งที่เรียกว่า ความทุกข์และความดับทุกข์ได้ดี…
…พุทธทาสภิกขุ
ธรรมกถาเรื่อง ความว่าง
เมื่อ ๗ มกราคม ๒๕๐๕
จากหนังสือ แก่นพุทธศาสน์…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๙ มิถุนายน ๒๕๖๕…