…หลากหลายเรื่องราวในวันวาน…
…ทบทวนคืนวันที่ผ่านมา เพื่อนฝูงจากลาและร่วงโรยไปตามกาลเวลาได้แต่แผ่เมตตาอุทิศบุญกุศลไปให้แด่ดวงวิญญาณของเพื่อนผู้ที่จากไปสิ่งที่เหลือไว้คือความทรงจำที่ดีงามทุกยามที่คิดถึงเขาเหล่านั้น เราทำได้เพียงเท่านี้ คือกรรมที่ร่วมทำกันมาให้ได้มาพบปะและเจอะเจอกันทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว ทั้งกุศลและอกุศลล้วนแล้วแต่เป็นผลของกรรมที่ร่วมทำกันมาในอดีตคิดได้ทำใจได้ก็สบายใจ ทำหน้าที่ของเราต่อไปตามปกติ เดินหน้าต่อไปเพื่อให้ถึงซึ่งสัจธรรมที่แท้จริง…
…สัจธรรมที่แท้จริงไม่ใช่สิ่งที่เพ้อฝันหรือจินตนาการเหมือนที่ผ่านมาเมื่อก่อนนั้น เราแสวงหาเพื่อสนองตอบความต้องการของตัวเราเอง เราไปเรียกร้องให้ผู้อื่นปฏิบัติ เพื่อสนองตอบความต้องการของเรา เราอยู่ในโลกแห่งความฝัน ในโลกแห่งจินตนาการ
…วันเวลาผ่านไป เรารู้เราเข้าใจในโลกใบนี้ ในวิถีของสัตว์โลกที่แตกต่างกัน จึงทิ้งความฝันมาสู่ความจริงของชีวิต พยายามออกจากกระแสโลก เข้าสู่กระแสธรรมเพื่อไปให้ถึงซึ่งความสงบสุขที่บริสุทธิ์
…เดินไปในเส้นทางธรรม พยายามที่จะดำเนินชีวิตไปตามพระธรรมเดินตามคำสั่งสอนของพระพุทธองค์เท่าที่จะทำได้ ตามสติปัญญาและบุญกุศลของเรา ไม่ใช่เป็นการเห็นแก่ตัวแต่เราต้องเอาตัวเราให้รอดเสียก่อนก่อนที่เราจะไปช่วยผู้อื่น ก่อนที่จะไปสอน ไปแนะนำผู้อื่น ต้องรู้ ต้องเข้าใจและทำได้ เพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาดในการแนะนำสั่งสอนเขา…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไน้นาม…
…๒๓ มิถุนายน ๒๕๖๕…