…กระแสธรรมแห่งกาลเวลา…
… แกล้งโง่บางโอกาส อย่าทำตัวฉลาดตลอดไป โง่ไม่เป็น เป็นใหญ่ยากแกล้งโง่และแกล้งบ้าเพื่อศึกษาพฤติกรรมและความคิดของคนรอบข้าง แล้วเราจะรู้ว่าเขาคิดอย่างไรกับเราหรือว่าเขามีความคิดอย่างไรในเรื่องเหล่านั้น ที่กำลังกระทำอยู่ ให้เขามีส่วนในการเสนอความคิด อย่าไปปิดกั้นความคิดของเขา โดยเอาความคิดของเรามาเป็นตัวตัดสิน เพื่อให้เขามีความรู้สึกภาคภูมิใจในสิ่งที่กำลังเป็นไปเพราะว่าเขานั้นได้มีส่วนร่วมในงานนั้น…
๐ บทกวี ชี้ทาง สว่างจิต
ให้ครวญคิด ปรับจิต เพื่อคิดใหม่
ถึงแนวทาง ชีวิต ที่เป็นไป
จึงแฝงไว้ หลักธรรม เสริมปัญญา
๐ สอนให้มี จิตสำนึก ระลึกรู้
ให้มาดู ต้นเหตุ แห่งปัญหา
เป็นแนวทาง เจริญจิต ภาวนา
เพื่อนำพา ชีวิต ไม่ผิดทาง
๐ เพราะโลกนี้ สับสน และวุ่นวาย
มีมากมาย ปัญหา เป็นตัวอย่าง
สอนให้คิด ปล่อยปละ และละวาง
เพื่อออกห่าง จากทุกข์ ที่วุ่นวาย
๐ ให้ใจนั้น สงบ พบทางสุข
ออกจากทุกข์ นั้นคือ สิ่งมุ่งหมาย
อยากจะให้ ทุกคน นั้นสบาย
ให้ทุกข์หาย หมดโศก หมดโรคภัย
๐ ให้ใจนั้น มีธรรม นำกุศล
จะส่งผล ให้จิต นั้นแจ่มใส
มีความสุข ทั้งภายนอก และภายใน
เพราะสุขใจ ในธรรม ล้ำเลิศจริง…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต….
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๕ มิถุนายน ๒๕๖๕…