…ใคร่ครวญธรรมตามกาลเวลา บทที่ ๖๓…
…ไม่เคยหวังพึ่งโชคชะตาวาสนาบารมีอยู่กับสิ่งที่มีและสิ่งที่เป็นไปได้ โดยการลงมือกระทำ เพราะตนคือที่พึ่งของตนทุกสิ่งมันต้องเริ่มต้นจากตัวของเราเององค์ประกอบภายนอกนั้นคือสิ่งที่ช่วยส่งเสริมเติมต่อในสิ่งที่เราก่อเริ่มไว้ไม่ยึดติดอยู่กับความฝันอันเป็นเพียงจินตนาการ เชื่อมั่นศรัทธาในการลงมือกระทำ…
๐ เรียงร้อย ถ้อยคำ พร่ำสอน
บทกลอน บทความ นำสู่
ให้เห็น ให้เรียน ให้ดู
ให้รู้ แนวทาง แห่งธรรม
๐ เชื่อมั่น ศรัทธา ต่อท่าน
สร้างงาน ให้เสพ เช้าค่ำ
ไม่เคย จองเวร ก่อกรรม
ที่ทำ ก็เพื่อ พวกเรา
๐ แบ่งปัน เนื้อหา สาระ
อยากจะ ส่งเสริม พวกเขา
ช่วยเหลือ แบ่งปัน บรรเทา
ให้เขา ได้รู้ ทางธรรม
๐ ร่วมมือ ร่วมแรง ร่วมใจ
รักใคร่ กลมเกลียว ชื่นฉ่ำ
ก็พร้อม ที่จะ ชี้นำ
ทางธรรม แก่ท่าน ทุกคน
๐ ปัญญา นั้นอาจ น้อยนิด
แต่จิต นั้นเป็น กุศล
บอกเล่า เหตุการณ์ ของตน
ที่ค้น ฝึกหัด ทำมา
๐ เส้นทาง ที่ได้ เดินผ่าน
พบพาน หลายหลาก เนื้อหา
เหตุการณ์ ที่ได้ ผ่านตา
นำมา เล่าสู่ กันฟัง
๐ ไม่อาจ จะชี้ ถูกผิด
โปรดคิด ตรึกตรอง อีกครั้ง
หาเหตุ หาผล ทนฟัง
บางครั้ง อาจจะ ไม่จริง
๐ บางครั้ง อาจมี ผิดพลาด
ไม่อาจ รู้ไป ทุกสิ่ง
บอกเล่า ตามความ เป็นจริง
ในสิ่ง ที่ได้ ผ่านมา
๐ ไม่เคย จะคิด เคืองโกรธ
ถือโทษ ผู้ใด เลยหนา
สิ่งที่ ล่วงเกิน กันมา
ถือว่า อภัย ให้กัน
๐ หลากหลาย ได้มา พบปะ
ธรรมะ นั้นได้ จัดสรร
ให้เรา ได้มา พบกัน
สร้างสรรค์ สิ่งที่ ดีงาม…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑๖ กันยายน ๒๕๖๕…