คิดไป เขียนไป บทที่ ๒๓

…คิดไป เขียนไป บทที่ ๒๓…

…ระลึกถึงคำสอนของพ่อแม่ครูบาอาจารย์ในอดีตที่เคยได้ยิน ได้อ่าน ได้ฟังนำมาวิเคราะห์ใคร่ครวญ ให้เข้าถึงสัจธรรมความเป็นจริง ในสิ่งที่ท่านกล่าวอย่างเช่นเรื่องราวของหลวงพ่อกบวัดเขาสาริกา ที่ท่านได้กล่าวเตือนสติลูกศิษย์ไว้ว่า…

…พระก็เป็นพระ​วันยังค่ำ จะใส่ชุดอะไรก็เป็นพระ…

หลวงพ่อกบเคยถูกพระผู้ใหญ่กล่าวหาว่าเป็นพระเถื่อนไม่มีใบสุทธิ พูดจาเพ้อเจ้อไร้สาระ ไม่น่าเชื่อถือ หลวงพ่อกบท่านก็ไม่สนใจ หรือเถียงอะไร ยอมถอดจีวรออกลาสิกขาบทโดยดี หันมานุ่งขาวห่มขาวแทน

ตอนนั้นลูกศิษย์ร้องไห้ระงมทั่ววัดเขาสาริกา เพราะสงสารท่าน จนหลวงพ่อบอกว่า

“พวกมึงจะร้องทำไมกันวะ พระก็คือพระวันยังค่ำ จะใส่อะไรก็เป็นพระ เหมือนทองจมขี้โคลน ยังไงก็เป็นทองนั่นแหละ”

ทำให้ลูกศิษย์คิดได้ว่า พระไม่ได้หมายถึงการนุ่งห่มผ้าเหลือง แต่หากสามารถลดละกิเลสได้ ไม่ว่าแต่งกายชุดอะไร ก็ถือว่าเป็นพระอยู่วันยังค่ำ พระแท้พระดีจึงมิไช่อยู่ที่ผ้าเหลืองด้วยประการฉะนี้…
…หลวงพ่อกบ วัดเขาสาริกา จ.ลพบุรี…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๕…