…เรียงร้อยธรรมไปตามกาล บทที่ ๔…
…ถ้าอยากให้สิ่งที่ดี ๆ เกิดขึ้นกับตัวเราเราก็ต้องมาทำเครื่องรับของเราให้มันดีคือมาปรับจิตปรับใจของเราให้มันดีคือทำจิตทำใจให้เป็นบุญกุศลเสียก่อนเมื่อกายและใจของเรานั้นอยู่กับบุญกุศลแล้ว สิ่งที่ดีย่อมบังเกิดขึ้นแก่เราเพราะใจเรานั้นเป็นสื่อที่จะดึงดูดสิ่งที่ดีให้มาสู่กายและจิตของเรา
…ในทางตรงข้ามกัน ถ้าจิตใจของเราไม่ดีเป็นอกุศลจิต มันก็จะดูดเอาสิ่งที่ไม่ดีสิ่งที่เป็นอกุศลนั้น เข้ามาสู่ตัวเราเพราะคลื่นที่เราส่งออกไปนั้นมันไม่ดีและเครื่องรับของเรามันไม่ดีมันจึงรับเอาคลื่นที่ไม่ดี ทุกอย่างจึงเริ่มที่จิตของเรา คิดดี พูดดี ทำดีแล้วสิ่งที่ดีก็จะเกิดขึ้นแก่เรา…
…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๕ มีนาคม ๒๕๖๕…