…พยายามอบรมตนเองให้รู้จักข้อวัตรปฏิบัติ เพื่อให้รู้จักรับผิดชอบต่อหน้าที่และมีจิตสำนึกต่อส่วนรวม อะไรที่ผิดเราก็พยายามละพยายามลดไม่ทำตามความคิดฝ่ายต่ำ สร้างแต่สิ่งที่เป็นคุณงามดีดั่งที่ได้ตั้งปณิภานไว้ “ไม่เก็บ ไม่กำ ไม่กอบ ไม่โกง ไม่กิน ไม่เอาเปรียบผู้ใด ทุกอย่างทำไปเพื่อสร้างบารมี”
…ชีวิตนี้มันเป็นของน้อยทุกวินาทีที่ผ่านไป คือการเดินไปสู่ความตาย จึงจำเป็นต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ “การทำความเพียรนั้น อย่าหลอกตนเอง ทำให้จริงจังตั้งสติกำหนดให้สตินั้นมีกำลังแก่กล้า ทำสัมปชัญญะให้มันแจ้ง”
…ทาน ศีล ภาวนา ศีล สมาธิ ปัญญา เจริญภาวนานั้นเป็นเครื่องชำระจิตใจให้สะอาดบริสุทธิ์ ผ่องใส ที่ทำนั้นมีความหมายเพื่อที่จะกำจัดกิเลสภายในใจของเราไม่ใช่ทำไปเพื่อให้ก่อเกิดมานะอัตตา เป็นไปเพื่อความลดละแห่งกิเลสตัณหาพิจารณาดูกาย ดูจิต ดูความคิดของตัวเราเอง ดูตัวเราว่ามีปัญญาพิจารณาเป็นไหมและทำอย่างไรเพื่อให้เกิดความเจริญในธรรม
…พิจารณาไตร่ตรองด้วยสติปัญญาค้นหาความจริงในกายในจิตของเรา ยอมรับความเป็นจริงในสิ่งที่เรามีและเราเป็นมองให้เห็นความเสื่อมทั้งหลายอันได้แก่กิเลสตัณหา อัตตามานะที่่มีอยู่ในจิตของเราซึ่งเราจำเป็นที่จะต้องรู้และต้องเห็นเสียก่อน จึงจะเข้าไปลดละมันได้เพราะไม่มีใครที่จะรู้จักตัวเราเท่ากับตัวของเราเอง ขอเพียงเราให้เวลาแก่ชีวิตจิตวิญญาณของตัวเราเองให้มากกว่าที่เป็นอยู่ “ดูหนัง ดูละคร แล้วจงย้อนมาดูตัวเอง”
…นรกหรือสวรรค์ นั้นเป็นสิ่งที่ยังไม่เห็นในวันนี้แต่สิ่งที่เห็นและเป็นอยู่คือความสุขและความทุกข์ทั้งหลาย ที่เราสัมผัสได้ในปัจจุบันทำอย่างไรที่เราจะอยู่กับมัน อยู่เหนือมันทำอย่างไรให้ใจของเรานั้น ไม่สับสนและวุ่นวายนั้นคือสิ่งที่เราต้องทำในวันนี้ เป็นสิ่งที่เห็นและสัมผัสได้ ถ้าคุณคิดที่จะทำ…
…ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร…
…๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๔…