กวีธรรมจากรอยทาง

…กวีธรรมจากรอยทาง…(กาพย์ยานี ๑๑)

๐ ร้อยเรื่องก็ร้อยรส
นั้นปรากฏให้พบเห็น
ที่มีและที่เป็น
ล้วนแตกต่างกันออกไป

๐ ไม่เหมือนแต่ว่าคล้าย
ต่างจุดหมายกันภายใน
ต่างคนก็ต่างใจ
ล้วนคิดกันคนละทาง

๐ เกิดจากความคิดเห็น
จึงได้เป็นข้อแตกต่าง
อยู่ร่วมในเส้นทาง
ความขัดแย้งนั้นจึงมี

๐ ขัดแย้งทางความคิด
แบ่งถูกผิดในทุกที่
มิตรภาพที่เคยดี
ต่อกันนั้นสลายไป

๐ ความเห็นที่แตกต่าง
อาจมีทางร่วมกันได้
ถ้าหากเราเข้าใจ
ไม่ก้าวล้ำสิทธิกัน

๐ แสวงหาซึ่งจุดร่วม
เพื่อจะรวมสมานฉันท์
จุดต่างไม่ว่ากัน
สงวนไว้ไม่ล่วงเกิน

๐ ร่วมคิดและร่วมทำ
เพื่อจะนำให้เจริญ
ร่วมสร้างเส้นทางเดิน
สู่สังคมอุดมการณ์

๐ เริ่มต้นจากตัวเรา
แล้วจึงเอาไปเล่าขาน
ฝึกทำให้ชำนาญ
ฝึกนึกคิดทำจิตดี

๐ ดีนอกและดีใน
ดีทั้งใจและวจี
คิดทำแต่กรรมดี
ฝึกจิตนั้นให้มั่นคง

๐ มองโลกทั้งสองด้าน
มองให้ผ่านอย่าไปหลง
ซื่อสัตย์และซื่อตรง
ต่อหน้าที่ที่มีมา

๐ มีความรับผิดชอบ
ซึ่งประกอบด้วยปัญญา
ฝึกฝนและค้นหา
เหตุปัจจัยประกอบกัน

๐ เริ่มต้นจากความคิด
เริ่มจากจิตสมานฉันท์
เคารพสิทธิกัน
สังคมนี้ไม่วุ่นวาย…..

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๑๘ พฤษจิกายน ๒๕๖๓…

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *