รวี สัจจะ สมณะไร้นาม

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๒๑…

…ในการทำงานนั้น ย่อมมีการประสพกับอุปสรรคปัญหามากบ้างน้อยบ้างตามกำลังบุญกุศลของแต่ละคนที่ได้ทำมา ไม่มีใครจะหนีพ้นอุปสรรคปัญหาไปได้ แต่ในอุปสรรคและปัญหาทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้น ย่อมที่จะมีทางแก้ไขได้ในทุกปัญหา ถ้าหากใช้สติปัญญาความรู้สึกนึกคิดและจิตที่เป็นกลางไม่เข้าข้างความคิดที่ติดอยู่กับผลประโยชน์ของตนเองและพวกพ้อง มองทุกอย่างด้วยใจที่เป็นกลาง ค้นหาเหตุและปัจจัยที่ทำให้เกิดเป็นอุปสรรคปัญหามองให้เห็นที่มาและองค์ประกอบในสิ่งเหล่านั้น ที่ทำให้มันเป็นไปทำความรู้และความเข้าใจในปัญหาละวางอัตตา เปิดใจให้กว้าง ยอมลดละและสละบางสิ่งบางอย่าง ไม่เข้าข้างความคิดเห็นและผลประโยชน์ฝ่ายตนจนเกินไป ปัญหาทุกอย่างนั้นย่อมจะแก้ไขได้เสมอ

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๒๑”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๒๐…

…สมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ นิคมของชาวศักยะในแคว้นสักกะครั้งนั้นท่านพระอานนท์ ได้เข้าเฝ้าแล้วกราบทูลพระพุทธองค์ว่า..

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๒๐”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๙…

…พิจารณาทบทวนในสิ่งที่ผ่านมาคุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป สอนให้เราได้เรียนรู้อะไรเพิ่มขึ้นอีกมากมายควบคุมความรู้สึกต่ออารมณ์กระทบทั้งหลายได้เร็วขึ้น มีสติและสัมปชัญญะมากกว่าอดีตที่ผ่านมา กาลเวลาสอนให้ระลึกนึกคิด รู้ถูกผิด ผิดชอบชั่วดีมีการเจริญเมตตาจิตเพิ่มขึ้นจากการที่อยู่ร่วมกับธรรมชาติและสรรพสัตว์รอบกาย ดำเนินชีวิตไปตามบทบาทและหน้าที่ด้วยการมีสติและสัมปชัญญะควบคุมอยู่

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๙”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๘…

…ขอเป็นกำลังใจให้แก่ทุกผู้คน…

…เหนื่อยล้ากับการเดินทางของชีวิตทบทวนใคร่ครวญคิดถึงสิ่งที่ผ่านมาหลากหลายบทบาทลีลาของชีวิตที่ลิขิตไปตามวิถีแห่งกรรมให้เป็นไปมีทั้งสิ่งทีเป็นกุศลและเป็นอกุศลมีทั้งที่เป็นสาระและไม่เป็นสาระยอมรับในความจริงสิ่งที่เกิดขึ้น

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๘”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๗…

…ช่วงวัยของชีวิตที่ผ่านมาได้สัมผัสกับผู้คนที่หลากหลาย ได้เดินทางไปทั่วทุกจังหวัดของประเทศไทยได้เรียนรู้ในทุกวงการ มันเป็นประสบการณ์ของชีวิตที่มีคุณค่ามากมาย เพราะการเปิดกว้างในโลกทัศน์ ชีวทัศน์ นำมาซึ่งวิสัยทัศน์ทำให้มีมุมมองที่หลากหลายและเข้าใจในวิถีของแต่ละผู้คน เมื่อนำมาปรับใช้เข้าหาธรรม เมื่อเราเข้าใจในเรื่องโลกมันจึงง่ายที่เราจะเข้าใจธรรม

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๗”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๖…

…เล่าประสบการณ์ที่เคยผิดพลาดในการกล่าวธรรมที่ผ่านมาให้แก่ลูกศิษย์ทั้งหลายฟังว่า…

…ในสมัยที่ออกรับงานบรรยายธรรมใหม่ ๆ นั้น เรามีความตั้งใจสูงและหวังผลจากการบรรยายมากเกินไปหวังจะให้ผู้ฟังได้รู้ได้เข้าใจ มีความเจริญก้าวหน้าในธรรม ซึ่งคือการเอาความรู้สึกนึกคิดของเราไปยัดเยียดให้ผู้ฟังรับรู้ ให้เขาเชื่อให้เขาปฏิบัติตาม คือเอาตัณหาของเราไปให้เขาตอบสนอง ไม่ได้กล่าวธรรมเพื่อธรรม เพราะว่าเราคาดหวังผลในการกระทำของเราคืออยากให้ผู้ฟังนั้นได้รู้ ได้เข้าใจในหลักธรรม แล้วนำไปปฏิบัติตาม เพื่อให้เกิดความเจริญในธรรม

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๖”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๕…

…หยิบยกเอาบทกวีธรรมของครูบาอาจารย์มาพิจารณา เพื่อเป็นแบบอย่างในทางธรรมบทกวีธรรมทั้งหลายนั้น เกิดจากสภาวธรรมสภาวจิตที่จดจ่ออยู่กับธรรม…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๕”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๔…

… “ หนฺติ โภคา ทุมฺเมธํ
โภคทรัพย์ย่อมฆ่าคนมีปัญญาทราม
สกฺกาโร กาปุริสํ หนฺติ
สักการะ ย่อมฆ่าคนชั่วเสีย ”…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๔”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๓…

…ชีวิตของคนเราต้องมีความหวังเราต้องหวังให้ไกลและเราต้องไปให้ถึง แม้ว่าหนทางนั้น ยังอีกยาวไกลเพราะว่ารางวัลความสำเร็จนั้นมิได้วางอยู่ที่จุดเริ่มต้น ความผิดพลาดความล้มเหลว ความสูญเสีย มิใช่ข้อยุติ สิ่งเหล่านั้นล้วนแล้วนำมาซึ่งประสบการณ์ของชีวิต มันเป็นบทเรียนของชีวิต ที่จะทำให้เราเข้มแข็งกล้าแกร่งยิ่งขึ้น

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๓”

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๒…

…เล่าประสบการณ์ที่เคยผิดพลาดในการกล่าวธรรมที่ผ่านมาให้แก่ลูกศิษย์ทั้งหลายฟังว่า…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๑๒”