รวี สัจจะ สมณะไร้นาม

…รำพึงธรรมก่อนทำวัตรเช้า…

…ชีวิตก้าวข้ามความตามมาหลายครั้ง ในสมัยที่ยังไม่รู้จักคุณค่าของชีวิตเดินอยู่บนเส้นทางที่พลาดผิดจิตนั้นห่างไกลธรรม เพลิดเพลินในการประกอบกรรมอันเป็นอกุศลโดยไม่มีความรู้สึกรักตัวและกลัวตายในสิ่งที่ได้กระทำลงไป ชีวิตที่รอดมาได้จนถึงวันนี้มันจึงคือกำไรของชีวิตเมื่อมีความรู้สึกสำนึกผิด ชีวิตที่เหลือก็ไม่มีอะไรที่จะน่ากลัวอีกต่อไปเพราะเวลาที่เหลืออยู่ มันคือกำไรของชีวิต ที่จะให้เราประกอบกรรมดี…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๑ มีนาคม ๒๕๖๔…

…รำพึงบนเส้นทางแห่งสายธรรม…

…สุภาษิตจีนกล่าวไว้ว่า “เดินทางร้อยลี้ดีกว่าอ่านหนังสือหมื่นเล่ม” “บุญคุณน้ำเพียงแก้ว ขุดคลองชดใช้ ก็ไม่อาจจะแทนคุณ” จากประสบการณ์ที่ผ่านมาทั้งในทางโลกและทางธรรม ช่วงหนึ่งของชีวิตแห่งการเดินทางได้ประสพพบเห็นอะไรมามากมาย เก็บบันทึกไว้ในความทรงจำ น้อมนำมาพิจารณามองหาที่มาและที่ไปของมัน ทุกอย่างล้วนเกิดจากเหตุและมีปัจจัยเป็นตัวประกอบ ค้นหาให้เห็นซึ่งที่มา ว่าเป็นมาอย่างไร ก่อนที่เราจะได้รู้และได้เห็นมันดำเนินไปเช่นไรและจะจบลงที่จุดไหน

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงบนเส้นทางแห่งสายธรรม”

…ระลึกธรรมและคำกวี…

…การเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไปนั้นเป็นเรื่องธรรมดาของโลก ในทางพระพุทธศาสนาเรียกว่ากฎพระไตรลักษณ์คือความไม่เที่ยงความเป็นทุกข์ ความเป็นสิ่งสมมุติทั้งหลาย ยึดถือไม่ได้ อนิจจังทุกขัง อนัตตา เป็นธรรมดาของสรรพสิ่งในโลกนี้…

…โลกและธรรม ทิศทางที่ต่างกัน…

๐ โลกธรรม นำมา ซึ่งสะสม
ค่านิยม สังคม ในยุคใหม่
เพื่อโอ้อวด แข่งขัน กันเรื่อยไป
ต่างกอบโกย กำไร ไม่ระวัง

๐ ทั้งลาภยศ สรรเสริญ เพลินในสุข
ทำให้ทุกข์ ตามมา ในภายหลัง
เมื่อเสื่อมยศ เสื่อมลาภ ให้ล้มพัง
มีคนชัง ไม่สรรเสริญ ไม่เยินยอ

อ่านเพิ่มเติม “ระลึกธรรมและคำกวี”

…รำพึงบนเส้นทางแห่งสายธรรม…

…เคยเบื่อความวุ่นวายของสังคม หลีกเร้นไปอยู่ตามถ้ำในป่าเขาและบนดอย แต่ไม่ว่าเราจะไปอยู่ที่ไหนก็ตามย่อมต้องอยู่ร่วมและอาศัยศรัทธาของผู้คนในถิ่นนั้น ในการหาเลี้ยงชีพและเมื่อมีการพบปะกัน ความวุ่นวายย่อมตามมา ปัญหามันมีอยู่ในทุกที่ที่มีคน

…เมื่อได้รู้และเห็นว่ามันเป็นอย่างนั้น จึงต้องกลับมาทบทวนแนวทางใหม่ว่าจะดำเนินชีวิตอย่างไรในสังคมอันแสนจะวุ่นวาย จึงได้เอาปัจจุบันธรรมนั้นมาคิดพิจารณาเป็นอารมณ์กรรมฐานเพื่ออยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงกับทุกสิ่งที่ต้องเผชิญ…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม…
…๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๔…

…รำพึงธรรมคำกวีก่อนทำวัตรเช้า…

…มากมาย หลายเรื่องราว
ซึ่งข่าวคราว ที่ส่งมา
ร้อยเรื่อง ร้อยปัญหา
ทำให้คิด และติดตาม

…ทางโลก และทางธรรม
จิตน้อมนำ มิมองข้าม
เฝ้าดู อยู่ทุกยาม
เฝ้าดูจิต ที่คิดไป

…ผัสสะ มากระทบ
และมันจบ ลงที่ใจ
บางครั้ง จิตหวั่นไหว
ต่อผัสสะ ที่มีมา

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมคำกวีก่อนทำวัตรเช้า”

…ทบทวนหวนคิดถึงอดีต…

….ชีวิตก้าวข้ามความตายมาหลายครั้ง ในสมัยที่ยังไม่รู้จักคุณค่าของชีวิตเดินอยู่บนเส้นทางที่พลาดผิดห่างไกลธรรม เพลิดเพลินในการประกอบกรรมอันเป็นอกุศล โดยไม่มีความรู้สึกรักตัวและกลัวตายในสิ่งที่ได้กระทำไป ชีวิตที่รอดมาได้จนถึงวันนี้มันจึงคือกำไรของชีวิต เมื่อมีความรู้สึกสำนึกผิดชีวิตที่เหลือก็ไม่มีอะไรที่น่ากลัว…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๒๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๔…

…รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๗๒…

…สรุปสิ่งที่ผ่านมาทั้งในทางโลกและทางธรรม ได้เห็นความประมาทความผิดพลาดที่ผ่านมา ซึ่งบางครั้งในเรื่องราวที่เราคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยไม่มีความสำคัญอะไร เรามองข้ามไปไม่ได้นำมาคิด ขาดการพิจารณานำมาซึ่งความประมาทในธรรม โดยมันสั่งสมมาที่ละเล็กที่ละน้อยจนกลายเป็นนิสัยและความเคยชินไปในที่สุด

…เมื่อระลึกได้ มันก็ต้องใช้เวลาในการละลายพฤติกรรม จัดระเบียบตัวเองใหม่ สร้างความเคยชินตัวใหม่ขึ้นมา โดยการคิดใหม่ทำใหม่และต้องกระทำบ่อย ๆ จนกลายเป็นความเคยชิน เป็นนิสัยขึ้นมาใหม่ เพื่อละลายพฤติกรรมที่ผิดพลาดเก่า ๆ ที่เคยกระทำมา

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมตามรายทาง บทที่ ๗๒”

…รำพึงธรรมและคำกวีก่อนทำวัตรเช้า…

… ชีวิตคือการทำงาน การทำงานอย่างมีสตินั้นคือการปฏิบัติธรรม ดำเนินชีวิตด้วยการทำงานทั้งทางภายนอกและภายใน ควบคุมกายใจด้วยสติและสัมปชัญญะอยู่ตลอดเวลา พิจารณาให้เห็นความเป็นจริงของสรรพสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหลาย ทำใจให้ยอมรับกับสภาพแห่งความเป็นจริงในสิ่งเหล่านั้น

…เมื่อใจรับได้เพราะรู้และเข้าใจในความเป็นไปของสิ่งเหล่านั้น เห็นที่มาที่ไปเหตุปัจจัยของสิ่งทั้งหลายที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนั้น เมื่อละวางมันได้ความทุกข์เพราะความกังวลทั้งหลายก็หายไปสิ้นไป…

อ่านเพิ่มเติม “รำพึงธรรมและคำกวีก่อนทำวัตรเช้า”

…กวีธรรมนำทางสว่างจิต…

“น ปณฺฑิตา อตฺตสุขสฺส เหตุ
ปาปานิ กมฺมานิ สมาจรนฺติ”
“บัณฑิตไม่ประกอบกรรมชั่วเพราะเห็นแก่ความสุขส่วนตัว”

๐ ยกข้อธรรม นำมา สาธยาย
สื่อความหมาย แห่งธรรม นำวิถี
ให้ใคร่ครวญ ทวนทบ พบสิ่งดี
บทกวี ชี้ทาง ห่างอบาย

๐ ทุกถ้อยคำ เน้นย้ำ เรื่องสติ
สมาธิ ตังมั่น มีจุดหมาย
มีสติ คุ้มครอง รองรับกาย
เดินตามสาย เส้นทาง อย่างมั่นคง

อ่านเพิ่มเติม “กวีธรรมนำทางสว่างจิต”

…บนเส้นทางสายนี้ของชีวิต…

…สำหรับความเป็นสมณะนั้นทุกวันสำคัญเหมือนกันหมด คือการทำหน้าที่ให้สมบูรณ์เสมอกันไม่มีวันหยุด ไม่มีเทศกาลอะไรเป็นพิเศษ วันทุกวันจึงเหมือนกันหมด แต่สำหรับญาติโยมแล้วมันมีผลต่อความรู้สึกทางจิตใจเป็นขวัญและกำลังใจสำหรับเขาเหล่านั้น

อ่านเพิ่มเติม “บนเส้นทางสายนี้ของชีวิต”