บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๘๐

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๘๐…

…ดั่งที่เคยกล่าวไว้ว่า “วิถีโลกและวิถีธรรมนั้นต้องจะเดินคู่กันไป” เพราะว่าเราทั้งหลายนั้น ต้องใช้ชีวิตร่วมกันในสังคม มิอาจจะอยู่อย่างโดดเดี่ยวได้ต้องมีการอาศัยพึ่งพาซึ่งกันและกันมีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกันไม่มากก็น้อยตามจังหวะ เวลา โอกาศ สถานที่และตัวบุคคล เป็นเหตุและผลซึ่งกันและกัน

…โลกและธรรมจึงต้องเดินคู่กันไปแต่คนส่วนใหญ่นั้นมักจะปฏิเสธธรรมเพราะคิดว่าเป็นเพียงเรื่องของศาสนาเป็นลัทธิ เป็นความเชื่อเฉพาะตนทั้งที่จริงแล้วธรรมะนั้นคือธรรมชาติแห่งความเป็นจริง เป็นสิ่งใกล้ตัวที่เราพบเห็นอยู่เป็นประจำในชีวิตของเรา

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๘๐”

บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๙

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๙…

…สิ่งที่ควรคิดและกิจที่ควรทำ…

๐ มีคำถาม มากมาย ให้ขบคิด
ถามเรื่องจิต เรื่องกาย เพราะอยากรู้
จงบอกว่า ถ้าสงสัย ให้ทำดู
แล้วจะรู้ กายจิต คิดอย่างไร

๐ อจินไตย คิดไป ก็ปวดหัว
มาดูตัว ดูจิต แล้วคิดใหม่
ดูให้รู้ ดูให้เห็น เป็นอย่างไร
ให้รู้ใจ รู้กาย รู้จิตตัว

๐ จิตส่งออก สมุทัย ให้เกิดทุกข์
จิตเป็นสุข เพราะรู้พร้อม น้อมไปทั่ว
มีสติ ระลึกรู้ อยู่กับตัว
รู้ดีชั่ว สิ่งที่จิต ควรคิดทำ

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๙”

บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๘

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๘…

…สายธารแห่งกาลเวลา…
ดอกบัวบานงามเด่นเป็นสง่า
เสียงนกกาขับขานกังวาลใส
วันเวลาแห่งชีวิตล่วงเลยไป
เช้าวันใหม่ตื่นขึ้นมารับอรุณ

…อรุณรุ่งเรืองรองแสงทองส่อง
นั่งเหม่อมองฟ้าใสใจอบอุ่น
ธรรมชาติสรรค์สร้างอย่างสมดุลย์
ธรรมชาติมีคุณเกินบรรยาย

…สายลมพัดโชยมาจากชายเขา
ลมแผ่วเบาพัดมาเมื่อยามสาย
สายลมเย็นพัดผ่านให้สบาย
ลมต้องกายสบายใจไร้กังวล

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๘”

บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๗

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๗…

…สภาวธรรมทั้งหลายล้วนมีที่มาที่ไปตามเหตุและปัจจัย ที่ทำให้เกิดขึ้นและเมื่อจิตได้พิจารณาจนเห็นที่มาและที่ไป เห็นเหตุและปัจจัยที่ทำให้เกิดสิ่งเหล่านั้นแล้ว มันก็สิ้นความสงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหลาย การปรุงแต่งทั้งหลายมันก็จะจางคลายลดน้อยลงไปจนกระทั้งไม่มี เพราะเมื่อสิ้นความสงสัยจิตจะไม่เข้าไปยึดติด ความคิดปรุงแต่งทั้งหลายนั้นมันก็เลยจบ

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๗”

บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๖

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๖…

…ทบทวนธรรมคำของพ่อแม่ครูบาอาจารย์…

๐ คติธรรมคำสอนของ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ๐
…การตำหนิติเตียนผู้อื่น ถึงเขาจะผิดจริงก็เป็นการก่อกวนจิตใจตนเองให้ขุ่นมัวไปด้วย การกล่าวโทษผู้อื่นโดยขาดการไตร่ตรองเป็นการสั่งสมโทษและบาปใส่ตนให้ได้รับความทุกข์ จึงควรสลดสังเวชต่อความผิดของตนงดความเห็นที่เป็นบาปภัยแก่ตนเสีย…

…ผู้เห็นคุณค่าของตัว จึงควรเห็นคุณค่าของผู้อื่น ผู้มีปัญญาซึ่งมีธรรมเป็นเครื่องอยู่ มีความพากเพียรแยกกิเลสให้หมดไป จะไม่เกียจคร้าน ขยันหมั่นเพียรทั้งกลางวันและกลางคืน ใครผิดถูกชั่วดีก็ตัวเขาใจของเราเพียรระวังตั้งถนอมอย่าให้อกุศลวนมาตอมควรถึงพร้อมบุญกุศล ผลสบาย…

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๖”

บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๕

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๕…

…อบรมตนเองให้รู้จักข้อวัตรปฏิบัติรู้งาน รู้กาล ว่าควรทำสิ่งใด เพื่อให้เหมาะสม กับเวลา โอกาส สถานที่ รู้หน้าที่และบทบาทของตนเองรู้จักผิดชอบชั่วดี อะไรผิดเราก็จะต้องพยายามลดละแก้ไขไม่ทำตามความคิดฝ่ายต่ำของตัวเราเอง อะไรที่ดีแล้วถูกต้องแล้วก็พยายามขวนขวายกระทำต่อไปให้มากยิ่งขึ้น…

… มีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับ
หมุนสลับ กันไป ทุกแห่งหน
เพราะว่ายัง เวียนว่าย ในวังวน
ยังไม่พ้น จากวัฏฏะ สังขารา

… เก่าดับไป สิ่งใหม่ ก็แทนที่
เป็นอย่างนี้ มานาน กันหนักหนา
เพราะโลกนี้ ล้วนแล้ว แต่มายา
จึงกลับมา เวียนว่าย ไม่หมดกรรม

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๕”

บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๔

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๔…

…ไม่ได้เป็นศิลปินนักเขียนหรือนักกวี เป็นเพียงคนจดบันทึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นตามจังหวะ เวลา โอกาสของสภาวะจิตจดบันทึกความคิดไว้เป็นตัวอักษรเพื่อบันทึกเป็นความทรงจำย้ำเตือนตน…

…แสงธรรมคือแสงทอง….

…แสงทอง คือแสงธรรม
ที่ชี้นำ สู่เส้นทาง
ส่องโลก ให้สว่าง
ให้ได้เห็น ความเป็นจริง

…ทางโลก นั้นมืดมิด
เพราะว่าจิต ไม่หยุดนิ่ง
วุ่นวาย เพราะหลายสิ่ง
โลกธรรม ชักนำไป

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๔”

บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๓

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๓…

…การปรุงแต่งในปุญญาภิสังขารบางครั้งก็เป็นทุกข์ได้ เพราะว่าเกินความพอดีทำให้เกิดความฟุ้งซ่านได้ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม ต้องอยู่บนพื้นฐานของความพอดีและความเหมาะสม ไม่เช่นนั้นแล้วจะทำให้เป็นทุกข์เป็นโทษได้เพราะว่าเกินกำลัง

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๓”

บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๒

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๒…

…เก็บมา ใคร่ครวญ ขบคิด
ตั้งจิต สนใจ ใฝ่หา
เรียนรู้ กับโลก มายา
ค้นหา ให้เห็น ตัวตน

…ค้นหา ให้เห็น พื้นฐาน
คือการ เรียนรู้ เบื้องต้น
รู้จิต รู้ใจ ของคน
เริ่มต้น ที่ตัว ของเรา

…รู้กาย รู้จิต ของตัว
รู้ทั่ว รู้พร้อม ไม่เขลา
ตามดู รู้เห็น จิตเรา
ขัดเกลา ฝึกจิต คิดดี

อ่านเพิ่มเติม “บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๒”

บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๑

…บันทึกธรรมย้ำเตือนจิต บทที่ ๗๑…

…จงคิดเสมอว่า การทำงานคือการปฏิบัติธรรม ทุกอย่างที่ทำลงไปนั้น คือการสร้างบารมีเพื่อให้ใจเรามีปีติ มีกำลังใจ ไม่เบื่อที่จะทำสิ่งสำคัญคือเราต้องสร้างขวัญและกำลังใจให้ตัวเองอยู่ตลอดเวลา อย่าคิดว่าเป็นภาระเป็นปัญหา คิดว่าเป็นหน้าที่ ที่เราต้องกระทำเพื่อสงเคราะห์และอนุเคราะห์แก่ผู้คนทั้งหลายจงคิดเสมอว่าปลายทางนั้นย่อมจะสั้นลงทุกขณะตราบใดที่เรานั้นยังก้าวเดินตรงไปหาจุดหมายชีวิตนั้นเกิดมาเพื่อหน้าที่ ชีวิตที่เหลืออยู่นี้คือการทำหน้าที่ให้ดีที่สุดของความเป็นมนุษย์ธรรมนั้นเป็นสภาวะที่อยู่ภายในของจิตมิใช่อยู่ที่การแสดงออกทางกาย…

…ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต…
…รวี สัจจะ – สมณะไร้นาม…
…๑ กรกฎาคม ๒๕๖๔…